กวยจั๊บ 50 ปี ขายดีตั้งแต่รุ่นพ่อ พ้อ “เดี๋ยวนี้คนไม่ค่อยเดินตลาดกันเแล้ว”

ตลาดท่าน้ำนนท์ จังหวัดนนทบุรี นับเป็นย่านการค้าที่คึกคักมาแต่ไหนแต่ไร ปัจจุบันมองไปทางไหน มีร้านค้าน้อยใหญ่มากมายละลานตา

แต่วันนี้สิ่งที่เรียก ให้ “ขาจร”อย่างเรา หยุดมองและลองเดินเข้าไปสั่งแบบไม่ลังเล เห็นท่าจะเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำพะโล้ที่โชยมาเตะจมูก

กวาดตามองเมนูข้างตู้แล้ว จึงร้องสั่งแบบไม่ลังเล

“พิเศษสุดๆ…ชามนึงจ้า”

แม่ค้าวัยไม่น่าจะเกินสามสิบ พยักหน้ารับ ก่อนเชิญชวนให้หาที่นั่งรอก่อน

 

ใช้เวลาไม่เกินยี่สิบนาที กวยจั๊บชามโตตามออร์เดอร์ เกลี้ยงชาม หันไปจะจ่ายค่าเสียหาย เห็นเจ้าของร้านอีกท่านหนึ่งซึ่งสูงวัยกว่าคนแรก จึงชวนคุย

“กวยจั๊บอร่อย ขายมานานหรือยังคะ”

คู่สนทนาท่านเดิมยิ้มกว้าง พร้อมบอกด้วยน้ำเสียงกันเอง ว่าขายมาห้าสิบกว่าปีแล้ว ตั้งแต่รุ่นคุณพ่อ สมัยนั้นชามละห้าสิบสตางค์ถึงหนึ่งบาท โดยคุณพ่อของเธอเป็นคนจีน สมัยนั้นลูกค้าประจำส่วนใหญ่เป็นชาวสวนและแม่ค้าทุเรียน พอขึ้นทุเรียนจากเรือมาตรงท่าน้ำนนท์ ก็จะกระเดียดกระจาดมาขายทุเรียนแถวตลาด พอขายหมดก็พากันแวะซื้อกับข้าว กินกวยจั๊บกัน   ชามหนึ่งพ่อของเธอจะให้เครื่องเยอะ เพราะรู้ว่าลูกค้าเป็นคนหาเช้ากินค่ำเหมือนกัน พ่อของเธอบอกว่า คนสวนไม่ค่อยมีตังค์ เราอย่าไปขายของเขาแพง

ก่อนคุยกันต่อ เจ้าของร้านท่านเดิมแนะนำตัว คนในละแวกมักเรียกเธอว่า “เจ๊หมวย” ส่วนชื่อจริงของเธอ คือ สุรีย์รัตน์ เอื้อดุลเดชา ปัจจุบันอายุ 62 ปี ส่วน “เจ๊ล้วน” ชื่อกิจการนั้น เป็นชื่อของพี่สาวเธอเอง ทุกวันนี้อายุมากแล้ว เดินเหินไม่ค่อยไหว นานๆ จะมาช่วยที่ร้านสักที

“ร้านเรา พวกพี่น้องลูกหลาน มาช่วยกันหมด พี่สะใภ้กับพี่ชาย มาถึงตอนตีสามเพื่อเตรียมของและเปิดร้าน ส่วนหลานสาวมาตอนเจ็ดโมง มีหลานสองคนคอยช่วยสลับกัน ทำกันแบบกงสี ใครทำใครได้ มีเถียงกันบ้าง แต่ไม่โกรธอะไรกันใหญ่โต” เจ๊หมวย เล่ายิ้มๆ

กวาดตาไปรอบๆ ร้าน เห็นหลักฐานภาพถ่ายออกสื่อหลายรายการ เจ๊หมวย ยิ้มน้อย ก่อนบอกตรงๆ

“คงเพราะความเก่าแก่ของร้าน  ตอนแรกไม่อยากออกเท่าไหร่ กลัว แต่ตอนนี้มาเหอะ ยินดีหมด ช่วยกันหน่อย เพราะคนไม่ค่อยจะเดินตลาดกันแล้ว”

สมัยก่อนลูกค้าประจำเป็นแม่ค้าทุเรียน แล้วปัจจุบันลูกค้าเป็นกลุ่มไหน เจ๊หมวย บอก ส่วนใหญ่เป็นคนจังหวัดนนท์ ย้ายถิ่นฐานไปที่อื่นก็ยังกลับมาทาน เพราะร้านยังขายอยู่  ร้านเราอยู่ในหลืบหลบๆ ซ่อนๆ ก็ยังขายได้ ทุกวันนี้มีสาขาเดียว ตอนแรกน้องชายจะไปเปิดสาขาท่ามหาราช แต่สู้ค่าเช่าไม่ไหว

“ลูกค้าหลายคนกินตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ ตั้งแต่อยู่ในท้อง พอโตมาก็มากิน เอาลูกตัวเองมากินอีก เขาเล่าให้ฟัง เจ๊ รู้มั้ยหนูกินกวยจั๊บร้านนี้ตั้งแต่เล็กๆ ตอนนี้หนูพาลูกมากินแล้ว” เจ๊หมวย เล่าก่อนหัวเราะร่วน

กระซิบถามเคล็ดไม่ลับ ของร้านกวยจั๊บที่อยู่ยาวนานมาว่าห้าสิบปี เจ๊หมวย บอก ราคาขายทุกวันนี้ เริ่มต้น 35 บาท แพงสุด 50 บาท  ทุกราคาใส่เครื่องให้เต็มที่ อย่าหั่นบางเป็นกระดาษ อย่าไปเอากำไรต่อชามมากนัก อาศัยขายจำนวน แบบที่เราพออยู่ได้ ลูกค้าพอใจ

“เครื่องกวยจั๊บทุกอย่าง ไม่หั่นไว้ก่อน ลูกค้าสั่งทีก็หั่นที มันถึงจะเช็ง-เช็ง ถ้าหั่นไว้ก่อนจะเหม็นโอ่” เจ๊หมวย เผยเทคนิคสำคัญ ส่งท้าย