หอยทอดร้อยปี ร้านดังอยุธยา ตกทอดมาหลายรุ่น เจ้าของคนล่าสุด อายุ 83

ไม่น่าเชื่อว่า อยุธยาอยู่ห่างจากทะเล แต่ก็ยังอุตส่าห์มีหอยทอดอร่อย หอยทอดอยุธยา ขึ้นชื่อก็เหมือนกับไก่ทอดหาดใหญ่นั้นแหละ

หอยทอด เจ้าที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดี เป็นหอยทอดจากฝีมือของคนสูงอายุเสียด้วย ก็เพราะแบบนี้ หอยทอดเจ้านี้จึงมีชื่อตามวัยคนทำหอยทอดว่า หอยทอดย่าชิต

หอยทอดเจ้านี้โด่งดังทำให้ผมอยากไปกิน ไม่ได้ไปกินคนเดียว ยังชวนแม่ของลูกไปกินด้วย โดยให้ลูกช่วยขับรถพาไป

พอเอ่ยปากกับลูก ลูกรีบพาไปในสัปดาห์ต่อมาโดยไม่รอช้า ลูกให้เหตุผลว่า คนจะไปกินก็แก่ คนทอดหอยก็แก่ ถ้าขืนรอช้าๆ อาจไม่ได้กิน แสดงว่า ลูกเป็นคนรอบคอบมากที่เห็นการณ์ไกล

ร้านหอยทอดย่าชิต หาไม่ยาก เพราะตั้งอยู่ใกล้กับวัดธรรมนิยม ซึ่งอยู่หลังสถานีรถไฟอยุธยา การได้ไปกินหอยทอดเจ้านี้ จึงมีผลพลอยได้ให้ได้ไปชมสถานีรถไฟที่ยังรักษาความเก่าของเมืองเก่าอยุธยาเป็นของแถม

เราโทรศัพท์ไปสอบถามเพื่อต้องการการยืนยันว่าร้านเปิดแน่นอน แต่ไม่รับจองที่นั่ง เมื่อไปถึงจึงต้องรอคิวเล็กน้อย โดยมีการให้บัตรคิวแก่ลูกค้า

ดูภายนอกเป็นร้านเล็กๆ ตั้งอยู่ในเรือนไม้ 2 ชั้น เดิมคงเป็นเรือนสำหรับอยู่อาศัยอย่างเดียว ปัจจุบันได้ต่อเติมออกมาและทำชั้นบนไว้ด้วย มีการตั้งโต๊ะให้ลูกค้าขึ้นไปกินได้ เพราะชั้นล่างรับลูกค้าได้ไม่น่าจะเกิน 30 คน

ลูกค้าที่มากินหอยทอดย่าชิตส่วนใหญ่มาจากกรุงเทพฯ โชคดีที่สมัยนี้ คนที่อยากกินหอยทอดใช้วิธีสั่งทางโทรศัพท์แล้วให้รถมอเตอร์ไซค์ไปส่งถึงบ้านได้ ไม่นั้น ร้านคงคับและแคบจนคนมากินต้องอึดอัด

ย่าชิตในวัย 83 ปี ไม่ได้ยืนทอดอยู่เพียงคนเดียว แต่มีลูกมืออีก 3 คน ที่ว่านี้ หมายถึงเฉพาะที่เป็นคนทอด และยังมีคนอื่นๆ อีกที่ทำหน้าที่เดินโต๊ะและเก็บเงิน

ส่วนมาก ย่าชิต จะใช้ลูกหลานเป็นลูกมือ บางคนทำงานรับราชการ เป็นครูก็มี พอว่างก็จะปลีกตัวมาช่วยย่าชิตเฉพาะเวลาเที่ยงๆ ที่คนมากกว่าเวลาอื่น

เท่าที่ผมได้กิน ยอมรับว่าอร่อย อร่อยทั้งที่เป็นแป้งและหอยแมลงภู่ เรื่องรสชาติของหอยนั้น ร้านอื่นๆ ก็ทำได้ เพราะไม่มีเทคนิคอะไรมากนัก แต่สำหรับแป้งถือว่าสำคัญมาก

แป้งอร่อยอย่างไร อธิบายยาก ที่ชอบมากก็คือ เป็นแป้งที่ไม่อมน้ำมัน อีกทั้งมีทั้งแบบนิ่มและแบบกรอบ        ก็เพราะแป้งมีรสอร่อย จึงมีบางคนตลกมาก คือ มากินหอยทอด แต่ขอแค่แป้งไม่เอาหอย

ลูกค้าชอบกินอย่างไหนสั่งได้ การทอดหอยที่ขาดไม่ได้ก็คือ ไข่ ย่าชิต บอกว่า เดิมทีทอดใส่ไข่เป็นจานๆ จานละฟอง ต่อมาขายดี ทำไม่ทัน จึงใช้วิธีราดแป้งลงบนกระทะแบน แล้วตอกไข่ใส่ลงไปเป็นสิบๆ ฟองเลย ก่อนแยกเป็นจานๆ ถั่วงอกที่ใส่ลงไปในหอยทอดก็ต้องผัดให้สุกพอดี

ผมไม่ได้ถามย่าชิตว่า มีวิธีผสมแป้งยังไง เพราะเชื่อว่า ถึงถามย่าชิตก็คงไม่บอก หรือบอกก็บอกไม่หมด เพราะเป็นสูตรลับที่ได้มาตั้งแต่บรรพบุรุษนั่นเอง

ย่าชิต เปิดเผยว่า ขายหอยทอดมานานกว่า 50 ปีแล้ว โดยได้ความรู้วิธีทำหอยทอดมาจากแม่ แม่ก็ได้สูตรมาจากแม่ของแม่ รวมระยะเวลานานมากแล้ว ด้วยเหตุนี้ ร้านขายหอยทอดย่าชิตจึงได้รับสมญานามว่า หอยทอดร้อยปี

เดิมที ย่าชิตทำทั้งผัดไทย ราดหน้า และขนมหลายอย่าง ไม่ได้ขายแต่หอยทอด ต่อมา พอเห็นว่ามีคนสั่งแต่หอยทอดกันมากกว่าอย่างอื่น จึงเลิกทำอย่างอื่นๆ ขาย ขายแค่หอยทอดอย่างเดียว

เท่าที่ผมได้ยืนดูย่าชิตทำหอยทอด จึงได้รู้ว่า ย่าชิต จะพยายามทอดหอยเองให้มากที่สุดที่จะมากได้ เพราะรู้ว่าทุกคนอยากกินฝีมือย่าชิต

ทว่า บางเวลา ผมก็เห็นย่าชิตต้องนั่งพัก พอหายเหนื่อยก็ลุกขึ้นมาทอดหอยต่อ ดูหน้าของย่าชิตก็รู้ว่ามีความสุขที่ได้ทอดหอย

เคล็ดลับในการทอดหอยของย่าชิตก็คือ หอยทุกตัวจะต้องสด ย่าชิตจะให้ลูกชายขับรถไปซื้อหอยถึงสมุทรสาคร เป็นหอยที่เพิ่งแกะเนื้อออกจากเปลือกใหม่ๆ

ไปซื้อหอยแต่ละครั้งหลายสิบกิโล เพราะบางวันต้องใช้หอยถึง 60 กิโลกรัม ถึงแม้ระยะหลังๆ ราคาหอยและวัตถุดิบแพงขึ้น แต่หอยทอดย่าชิตก็ยังตั้งราคาไว้เท่าเดิม คือ จานละ 35 บาท พิเศษขอหอยและไข่มากขึ้นก็จะเป็น 50 บาท และ 60 บาท ตามลำดับ

หอยทอดย่าชิตจะขายตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 2 ทุ่ม ถึงแม้หอยทอดย่าชิตจะอร่อยมากแค่ไหน แต่ถ้าผู้ใดไปกินในวันจันทร์หรือวันอังคารก็จะไม่ได้กิน เพราะร้านปิด

 

เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2565