ตลาดไทยในสิงคโปร์ “Golden Mile” ย่านบูกิส มาครบขิง ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด ร้านหมูกระทะ!

ศูนย์การค้า Golden Mile อยู่ไม่ไกลจากย่านบูกิส เป็นศูนย์กลางรถเมล์หลายสาย รวมทั้งรถเมล์ที่จะเดินทางต่อไปยังมาเลเซียด้วย ข้างในที่ติดแอร์เย็นพองาม มีร้านขายข้าวของรวงรังต่างๆ ประกอบสร้างขึ้นมาเป็นสิ่งที่แรงงานไทยในสิงคโปร์และคนสิงคโปร์เองเรียกว่า “ตลาดไทย” ในตลาดมีเห็ดตามฤดูกาล อย่างเห็ดเผาะหรือเห็ดถอบ ทั้งขิง ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด และที่ขาดไม่ได้ คือร้านหมูกระทะ

คราวนี้เดินตลาดต่างแดน แต่เป็นตลาดไทยแน่แท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่อยู่บนแผ่นดินไทย ทว่าไทยแท้ ยืนยัน

นอกจากไทยทาวน์ที่แอลเอ หรือตรอกหวั่นไจ๋ (คนไทยเรียกวันชัย เท่มาก) ที่ฮ่องกง ก็มีที่สิงคโปร์นี่กระมัง ที่มีศูนย์กลางการค้าของคนไทยในลักษณะเป็นปึกแผ่นขนาดที่เรียกได้ว่าเป็นย่านไทย หรือตลาดไทยจริงๆ

Golden Mile เป็นศูนย์การค้าขนาดกลาง สูงแค่ 3 ชั้น ขนาดน่าจะเล็กกว่าบรรดาเทสโก้ โลตัส ชานกรุงเทพฯ และแม้จะมีขนาดย่อมเยาวเรศปานนั้น พื้นที่ข้างในก็ยังว่างโล่งอีกมาก บ่งว่าเจ้าของศูนย์น่าจะไม่แฮปปี้กับยอดขายพื้นที่นัก

ศูนย์การค้า Golden Mile อยู่ไม่ไกลจากย่านบูกิส เป็นศูนย์กลางรถเมล์หลากหลายสาย รวมทั้งรถเมล์ที่จะเดินทางต่อไปยังมาเลเซียด้วย

ข้างในที่ติดแอร์เย็นพองามนั้น มีร้านขายข้าวของรวงรังต่างๆ ภายในราว 30 ร้าน ประกอบสร้างขึ้นมาเป็นสิ่งที่แรงงานไทยในสิงคโปร์และคนสิงคโปร์เองเรียกว่า “ตลาดไทย”

ซึ่งก็มีมากมายหลายขนาดละลานตา ไล่จากซุปเปอร์มาร์เก็ตไทย ที่ขายตั้งแต่ปลาร้าไปจนเบียร์ไทยหลากหลายยี่ห้อ มีร้านหนังสือไทยที่ขายนิตยสารหลากหลายหัว วางขายช้ากว่าเมืองไทยไม่กี่วัน มีร้านเสริมสวย ที่ทั้งช่างและลูกค้าล้วนเป็นคนไทย มีแผงขายผักขายเนื้อขายหมู ขายของกระจุกกระจิก มียาคูลท์ส่งตรงจากเมืองไทย เพราะที่สิงคโปร์ไม่มียี่ห้อนี้

ในตลาดมีเห็ดตามฤดูกาล อย่างเห็ดเผาะหรือเห็ดถอบที่ขนาดในเมืองไทยยังหาซื้อยาก มีขิง ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด มีกระทั่งมะขามเปียก และที่ขาดไม่ได้ มีร้านหมูกระทะเรียงรายให้เลือกสรร บรรยากาศไทยอย่างหาที่สุดมิได้

นิตยสารเส้นทางเศรษฐีก็วางเด่นเป็นสง่าบนแผงพร้อมพี่น้องร่วมสายเลือดอย่างมติชนสุดสัปดาห์และเทคโนโลยีชาวบ้านด้วยนะเออ

ถามเจ้าของแผงเขาว่าขายดีพอใช้ แรงงานไทยชอบหาไอเดียรอไว้ เวลาเลิกขายแรงงานกลับไปจะทำไรดี ฉันเลยบอกเขาว่าอย่าลืมซื้อเรื่อยๆ เชียว เดี๋ยวจะมีเรื่องพาเดินตลาด Golden Mile ให้กี๊สด้วยละ

ที่มีมากอีกอย่างคือร้านแลกเปลี่ยนเงินตรา ซึ่งก็เน้นแลกเงินดอลลาร์สิงคโปร์เป็นเงินบาทและส่งกลับไปให้ญาติพี่น้องที่เมืองไทยให้ด้วย เขาบอกว่าค่าธรรมเนียมถูกกว่าโอนผ่านธนาคารหรือเอทีเอ็ม

คนงานไทยจะพากันมาที่นี่มากมายในวันเสาร์-อาทิตย์ ขณะวันปกติก็พากันทำงานกันไป วันเสาร์-อาทิตย์จะมีคนหลายร้อยหรือนับพันมาออกัน พูดคุย สอบถามทุกข์สุข เฮฮากัน หลายคนทำกับข้าวมาแบ่งกันกิน เสียงทักทายหยอกล้อกันเป็นภาษาไทย บรรเทาความคิดถึงบ้านได้อักโข

ชั้น 3 ของศูนย์การค้าซึ่งตอนนี้ยังว่าง ก็กลายเป็นพื้นให้ปูเสื่อนั่งกินกันเฮฮา แม้เขาจะมีป้ายปิดไว้เป็นภาษาไทยชัดเจนว่าห้ามนั่งกับพื้นก็ตาม

สถานการณ์ประมาณรัฐอิสระ ประมาณนั้นนะคุณ

ฉันว่ามันก็แฟร์นะ เขาทำงานหนักกันมา ได้มาเจอหน้ากันที มันต้องปูเสื่อโจ้ข้าวกัน กินอิ่มแล้วนั่งเหยียดขาพิงหลังกัน ไปจนถึงนอนเหยียดไปเลย เหมือนชีวิตเก่าๆ ที่พวกเขาจากมา

เมื่อคำนึงถึงค่าที่พักในสิงคโปร์ ฉันว่าคนไทยคงไม่ได้มีที่พักใหญ่โตอะไร มันคงเป็นห้องคับแคบที่เขาจำเป็นพำนักให้หายเหน็ดเหนื่อยเท่านั้น วันเวลาว่างเขาจึงโหยหาที่กว้างที่จะนั่งเหยียดขา หรือนั่งล้อมวงกินข้าว อย่างที่ห้องเล็กกระจ้อยร่อยไม่อนุญาตให้ทำได้

แต่ที่ฉันเห็นและไม่ค่อยสบายใจนัก คือพี่น้องแรงงานไทยในยามพบปะกันนั้นช่างดื่มกันหนักเหลือเกิน เรียกว่าทั้งหญิงทั้งชาย เบียร์ไทยหลากหลายยี่ห้อขายกันมือเป็นระวิง ยามบ่ายจะเริ่มออกอาการเฮกันหนัก หลายคนเมามายจนฟุบหลับกับพื้น มีแบบนี้หลายจุดจนฉันเศร้าใจ

ค่าเบียร์ในสิงคโปร์นั้นแพงหนักหนา ขวดละเกือบ 200 บาท ขณะที่ค่าแรงคนงานในสิงคโปร์ แม้จะมากกว่าในเมืองไทย คือราวเดือนละ 40,000 บาท แต่มันหาได้มากมายไม่ในเมืองที่ค่าครองชีพสูงอย่างสิงคโปร์ และไม่มากมายเลยเมื่อเทียบกับที่ต้องห่างบ้านห่างเมืองมาทนกับมัน

ฉันรู้ว่าการอยู่ไกลบ้านเมืองนั้นทรมานสำหรับคนไทยที่มีนิสัยติดบ้านติดครอบครัว พวกเขามีสิทธิใช้ชีวิตเพื่อหลีกหนีจากความเศร้าและความกดดัน และฉันรู้ว่าการไปเสนอหน้าห้ามปรามชีวิตส่วนตัวคนอื่นเขานั้น เรียกกันว่าเผือก

แต่ฉันเป็นห่วงนะ ห่วงจริงๆ