อย่าติดกับดัก “คิดต่าง-คิดการใหญ่” เพราะโอกาสธุรกิจอยู่รอบตัวเราเสมอ

เห็นข่าวชิ้นเล็กๆ ในเซกชั่นการตลาด หนังสือพิมพ์ประชาชาติธุรกิจ  พาดหัวข่าวว่า “สะดวกซักมาเลเซีย บุก 24 ชม. ผนึกแอลจีลุยขายแฟรนไชส์”  แล้วทำให้คิดว่าบางทีคนที่ทำธุรกิจมักจะติดกับดักตัวเอง หมายความว่าเรามัวแต่คิดการใหญ่ คิดแต่จะทำอะไรที่แตกต่างเสียจนเกินไป จนลืมไปว่าบางทีธุรกิจเล็กๆ ที่เห็นดาษๆ มานานหลายปี บางทีอาจทำธุรกิจได้เช่นกัน ยิ่งเฉพาะในตอนนี้ที่คอนโดมิเนียม ผุดกันราวกับดอกเห็ดบริเวณรถไฟฟ้าสายสีต่างๆ ไม่นับคอนโดมิเนียม อพาร์ตเมนต์ ตามต่างจังหวัดอีกมากมาย

เพราะอย่างที่ทราบๆ ทุกครั้งที่มีหอพัก, อพาร์ตเมนต์ คอนโดมิเนียม เกิดขึ้นตามชุมชนต่างๆ เรามักจะเห็นร้านซัก-อบ-รีด เกิดขึ้นตามมา เพียงแต่ระยะหลังๆ เราอาจเห็นเครื่องซักผ้าหยอดเหรียญเริ่มเข้ามาแจมบ้าง ซึ่งส่วนใหญ่คนที่เป็นเจ้าของหอพัก อพาร์ตเมนต์ มักทำธุรกิจเสียเอง ด้วยการไปซื้อเครื่องซักผ้ามา 4-5 เครื่อง จากนั้นก็ติดตั้งเครื่องหยอดเหรียญคอยให้บริการผู้ที่อยู่อาศัยภายในอาคารเหล่านั้น

ถามว่าคุณภาพดีไหม?  ก็แล้วแต่การบริหารจัดการของเจ้าของสถานที่ต่างๆ แต่เท่าที่ประสบการณ์ของผมที่ชอบเดินทางไปโน่นมานี่อยู่เรื่อย มักจะพบว่าเครื่องซักผ้าหยอดเหรียญ คุณภาพจะดีเฉพาะตอนแรกๆ เท่านั้น พอหลังจากนั้นเริ่มไม่ค่อยเสถียร น้ำไม่ค่อยไหล ใส่ผงซักฟอก พร้อมกับน้ำยาปรับผ้านุ่มก็ไม่ได้

บางแห่งเศษซากสกปรกจากความมักง่ายของผู้ใช้ ทำให้เสื้อผ้าที่ซักไม่สะอาด ที่สุดไม่นานเท่าไหร่ ผู้ที่ใช้บริการก็หันไปซักที่อื่นแทน หรือไม่ก็ไปหาร้านซัก-อบ-รีด ที่มีมาตรฐานดีกว่า เครื่องซักผ้าเหล่านั้นจึงกลายเป็นวัตถุโบราณทางเทคโนโลยีที่ไม่มีใครอยากใช้

แต่สำหรับตามคอนโดมิเนียมชั้นนำอีกเรื่องหนึ่ง เพราะเขามีระบบการบริหารจัดการที่ดี มีความทันสมัย ทั้งยังมีพนักงานบริการหลังการขาย มีการตรวจเช็กระบบน้ำ การระบายน้ำ กล่องใส่ผงซักฟอก และน้ำยาปรับผ้านุ่ม เพื่อให้พร้อมต่อการใช้งานอยู่เสมอ

ที่สุดการทำธุรกิจแบบนี้ก็คุ้มทุนอย่างรวดเร็ว เพราะเครื่องซักผ้าสมัยนี้ราคาไม่แพงมาก หากไม่มีค่าเช่าที่ด้วย จะคุ้มทุนไม่นาน ยกเว้นต้องเสียค่าเช่าที่ แต่ว่ามีการบริหารจัดการที่ดี หมั่นคอยตรวจเช็กเครื่องและอุปกรณ์ให้มีความพร้อมอยู่เสมอ ผู้ลงทุนก็จะคุ้มทุนไม่นานเช่นกัน

ผลตรงนี้ จึงทำให้ยักษ์เครื่องใช้ไฟฟ้าสัญชาติเกาหลี อย่างแอลจีเล็งเห็น เพราะอย่างไรเขาก็ขายเครื่องซักผ้าอยู่แล้ว ดังนั้น การที่นักธุรกิจมาเลเซียติดต่อเพื่อขอทำร้านสะดวกซัก 24 ชั่วโมงตามคอนโดมิเนียมชั้นนำต่างๆ จึงถือเป็นการต่อยอดธุรกิจไปโดยปริยาย

ได้มากกว่าเสีย วิน วิน เกมทั้ง 2 ฝ่าย เพราะเขาใช้หลักการบริหารจัดการอย่างมืออาชีพเข้ามาดำเนินการ ผมถึงบอกว่าจริงๆ แล้วธุรกิจแบบนี้เป็นธุรกิจที่เราๆ ท่านๆ เห็นกันจนชินตา เพียงแต่เราไม่ใช้ความเป็นมืออาชีพเข้ามาบริหารจัดการเอง จนที่สุดจึงเสียโอกาสทางธุรกิจไป

เพราะแค่มีเครื่อง มีการบริหารจัดการเรื่องน้ำ ไฟ และการบริการพร้อมสรรพ เดือนหนึ่งๆ เราก็รับทรัพย์ไปโดยไม่ต้องทำอะไรเลย เครื่องหนึ่งก็หลายพันบาทต่อเดือน

ลองคิดดู ถ้าเรามีประมาณ 5 เครื่อง ต่อ 1 อพาร์ตเมนต์ หรือ 1 คอนโดมิเนียม เราจะมีเงินเท่าไหร่ และถ้าเราขยายธุรกิจไปยังหอพักอื่นๆ อพาร์ตเมนต์อื่นๆ โดยยื่นข้อเสนอพื้นที่เช่าในราคาที่น่าสนใจ เราจะมีเงินกลับมาอีกเท่าไหร่ ไม่ต้องไปเสียเงินซื้อแฟรนไชส์จากมาเลเซียเลย

ผมถึงบอกว่า บางทีเราติดกับดักทางธุรกิจของตัวเอง เพราะมัวแต่มองภาพใหญ่ มองแต่เรื่องการลงทุนที่ต้องใช้เงินก้อนจนเกินไป ซึ่งจริงๆ แล้วในปัจจุบันบัตรเครดิตหลายแห่งเขามีระบบผ่อนเครื่องใช้ไฟฟ้า 0 เปอร์เซ็นต์ อยู่มากมาย เราแค่เอาเครื่องใช้ไฟฟ้าเขามาใช้ และเอาเงินจากลูกค้ามาผ่อนเครื่องใช้ไฟฟ้า จ่ายค่าเช่าที่อีกนิดหน่อย (ในกรณีที่ต้องเช่าที่) ที่เหลือก็เป็นกำไรของเราแล้ว

ผมว่าหลักคิดแบบนี้จริงๆ เราคิดได้ แต่บางทีเรากล้าๆ กลัวๆ เกินไปเท่านั้นเอง จนทำให้จะทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จ ยิ่งในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ด้วย เราเหมือนจะตีบตันทางความคิด ไม่ค่อยกล้าลงทุน กลัวขาดทุน

อีกอย่างอาจไม่มั่นใจในเสถียรภาพของรัฐบาลเก่า และรัฐบาลใหม่ที่กำลังจะเข้ามาด้วย จนที่สุด จึงไม่กล้าทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน สุดท้ายก็เลยงอมืองอเท้า ไปไม่ถึงไหนเสียที

แต่สำหรับผู้ที่มองเห็นโอกาสทางธุรกิจอย่างนักลงทุนมาเลเซียและแอลจี เขาไม่ได้คิดเช่นนั้น เขามองว่าทุกช่องว่างคือโอกาสอยู่เสมอ แม้ช่องว่างนั้นจะมีใครทำอยู่แล้วก็ตาม แต่ถ้าบริหารจัดการอย่างไม่มีความเป็นมืออาชีพ เขาย่อมแทรกตัวเองเข้ามาหยิบชิ้นปลามันได้อยู่เสมอ

ซึ่งเหมือนกับข่าวพาดหัวชิ้นเล็กๆ ที่ผมเล่าให้ฟัง แล้วอย่างนี้ เราจะมัวรออะไรอยู่ล่ะหรือ เพราะทุกโอกาสมีอยู่รอบๆ ตัวเรา เพียงแต่เราจะมองเห็นหรือไม่ก็เท่านั้นเอง