“มอเตอร์ไซค์รับจ้าง” โอดครวญกว่าจะขับวินได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องเสี่ยงกับอิทธิพลมืด อยากได้สิทธิเท่ากับอาชีพอื่น 

 

หลายๆ คนมักได้ยินชื่อเสียงที่ไม่ค่อยดีในอาชีพ “มอเตอร์ไซค์รับจ้าง” อาทิ วุฒิการศึกษาน้อย ไม่มีทางเลือกถึงต้องมาวิน แต่รู้หรือไม่ว่ากว่าจะมาขับวินได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องเสี่ยงกับอิทธิพลมืด โดนรีดไถ รายได้ไม่แน่นอน คู่แข่งที่ผุดขึ้นรายวัน แล้วถามว่าทำไมถึงยังมีคนเข้ามาปักหลักในอาชีพนี้อยู่เรื่อยๆ

คุณยงยุทธ มอเตอร์ไซค์รับจ้างแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมืองหลวง เผยเรื่องราวชีวิตให้เส้นทางเศรษฐีออนไลน์ฟังว่า จบการศึกษาเพียงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ก่อนหน้านี้เคยทำงานประจำหลายแห่งในบริษัทที่มีชื่อเสียงนานกว่า 20 ปี อาทิแผนกผลิตชิ้นส่วนอะไหล่รถยนต์ที่บริษัท ฮอนด้า ออโตโมบิล (ประเทศไทย) แมสเซ็นเจอร์ร้านพิซซ่า เงินเดือนสุดท้ายที่ได้รับหมื่นกว่าบาท

งานประจำในบริษัทใหญ่ที่คนภายนอกดูว่าดี แต่สุดท้ายชายหนุ่มก็ปฏิเสธความมั่นคงในชีวิต ด้วยการลาออกด้วยเหตุผลเงินเดือนไม่ขึ้น

“ผมทำงานประจำ 20 ปี เงินเดือนไม่ขึ้นเลย แถมต้องตื่นแต่เช้า พักผ่อนก็น้อย รู้สึกว่าไม่คุ้มค่าเหนื่อย ปี 2547 ลองขับวินแถวอโศก ควบคู่กับทำงานประจำ ปรากฏว่ารายได้ขับวินดีกว่า เลยตัดสินใจเลือกอาชีพอิสระดังกล่าว”

คุณยงยุทธ เล่าว่า ปี พ.ศ. 2547 ที่ไปขับวิน ช่วงนั้นยังไม่มีการจัดระเบียบเข้มงวดเหมือนปัจจุบัน ต้องจ่ายค่าเช่า เสื้อวิน เดือนละ 3,500 บาท ค่าเช่าสถานที่ต่างหาก มอเตอร์ไซค์ก็เป็นป้ายขาว แต่ปัจจุบันมีกฎหมายเข้ามาควบคุม ทำให้ไม่ต้องเสียค่าแป๊ะเจี๊ยะ ต้องไปขึ้นทะเบียนเขต รู้สึกดีและยุติธรรมทำงานเป็นระบบมากขึ้น

“ตอนมาขับวินแรกๆ เสื้อวินไม่ต้องมีป้ายชื่อ เสื้อสั่งตัดที่ไหนก็ได้ ป้ายทะเบียนรถก็เป็นส่วนบุคคล ผมจ่ายค่าเสื้อเดือนละ 3,500 วิ่งวินตั้งแต่ 06.00 น. จนถึง 19.30 น. ช่วงเวลาที่ได้ลูกค้ามากที่สุด ช่วง 07.00 – 10.30 น.รายได้เฉลี่ยวันละ 1,500 บาท”

สำหรับเสื้อวินถูกกฎหมาย คุณยงยุทธได้มาเมื่อปี พ.ศ. 2558 เป็นช่วงรัฐบาลทหารเข้ามาจัดระเบียบ เจ้าตัวบอกความรู้สึกว่า ดีใจมาก เพราะไม่ต้องเสียค่าเช่าเสื้ออีกต่อไปแล้ว เบ็ดเสร็จเช่าเสื้อวินทั้งหมด 11 ปี  รวมค่าเช่าเสื้อไปทั้งหมด 5 แสนกว่าบาท ครึ่งล้านเลยทีเดียว

ปัจจุบันชายหนุ่มในวัย 40 ปี ประจำอยู่ที่วินแถวอโศก กทม. เจ้าตัวเล่าว่า ตอนพ.ศ.2554 มีช่วงหนึ่งมีข่าววางระเบิดแถวรถไฟฟ้า ปรากฏลูกค้าแห่กันมาขึ้นมอเตอร์ไซค์ รายได้วันเดียว 4,600 บาท

คุณยุทธ เล่าว่า 90 เปอร์เซ็นต์เป็นลูกค้ากลุ่มวัยทำงาน และนักศึกษา ขึ้นกันประจำ คุ้นหน้ากันดี บางครั้งลูกค้าไม่ต้องบอกว่าลงตรงไหน ก็สามารถไปส่งยังจุดหมายปลายทางได้อย่างถูกต้อง

“จุดเด่นของผม คือ จะจำลูกค้าได้ พยายามสร้างความประทับใจ ทั้งการพูดจา รถต้องสะอาด เสื้อ ผ้าใส่น้ำหอม ไม่ขับเร็วเกินไป เวลาลูกค้าให้เงิน ต้องกล่าวคำว่า ขอบคุณครับเสมอ”

ปัจจุบันคุณยงยุทธตื่น 04.30 น. เริ่มไปขับวินตั้งแต่ 06.00 – 19.30 น. ชายหนุ่ม บอกว่า ชินกับการตื่นเช้าไปแล้ว “เหนื่อย” เเต่รักในอาชีพนี้ เพราะอิสระ ขยันมากได้เงินมาก วันไหนหยุดก็ไม่มีรายได้ แต่หักรายจ่าย ค่ากิน ค่าน้ำมัน ค่าจราจร ถือว่าคุ้มค่า ยิ่งตอนนี้ไม่ต้องจ่ายค่าค่าแป๊ะเจี๊ยะ ค่าเช่าเสื้อ เบ็ดเสร็จรายได้ต่อเดือนไม่เคยต่ำกว่า 20,000 บาท

กรณีมีแกร็บไบค์มาวิ่งรับผู้โดยสารในพื้นที่ พี่วิน บอกว่า ช่วงแรกก็รู้สึกหงุดหงิด แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความพอใจของลูกค้าเป็นหลัก ไม่อยากลงไม้ลงมือทำอะไรที่ผิดกฎหมาย เพราะจะเป็นการตัดอนาคตตัวเองในระยะยาวมากกว่า     

แม้จะมีรายได้ที่ไม่น้อยหน้าใคร แต่ชายหนุ่มรู้สึกว่าสังคมไม่ค่อยให้เกียรติ เวลาไปกู้เงินธนาคารไม่สามารถกู้ซื้อรถยนต์ได้ หรือไปทำธุรกรรมทางการเงินมักจะโดนดูถูก เพราะไม่มีสลิปเงินเดือน ทั้งที่รายได้ต่อเดือนไม่เคยน้อยกว่า 2 หมื่นบาท อยากให้มีกฎหมายรองรับ อยากให้อาชีพนี้ได้รับสิทธิเท่าเทียมกับอาชีพอื่นมากขึ้น

คุณยงยุทธฝากถึงผู้ที่ใช้บริการวินมอเตอร์ไซค์เป็นประจำว่า ไม่ควรขึ้นวินเถื่อน เพราะเวลาเกิดอุบัติเหตุหรือถูกลวนลาม ถูกลักทรัพย์จะไม่สามารถเอาผิดได้ สังเกตง่ายๆ วินเถื่อนป้ายรถทะเบียนจะเป็นสีขาว ไม่มีป้ายชื่อ – นามสกุล ติดที่หน้า เเละหลังเสื้อวิน

ถามถึงความสุขอาชีพนี้ คุณยงยุทธบอกว่า นอกจากรายได้จะเพียงพอเลี้ยงครอบครัว การได้เห็นลูกค้าไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัยเเละเดินทางโดยสวัสดิภาพถือว่าเสร็จภารกิจแล้ว