ร่อนตามลม…ชีวิตสวนกระแสของ มารี-หลุยส์ วีร์ธ หญิงอายุ 100 ปี ยังไม่คิดจะเกษียณ

ขณะที่คนรุ่นใหม่มีความฝันอยากทำงานหาเงินได้เยอะๆ จะได้ “เกษียณ” เลิกทำงานได้ไวๆ ได้มีเวลาออกไปใช้ชีวิตที่มีอิสรภาพทางการเงิน กิน เที่ยวได้ตามต้องการ แต่ “มารี-หลุยส์ วีร์ธ” กลับทำงานแบบไม่เคยคิดถึงคำว่า “เกษียณ” เลย แม้วันนี้ที่เธอมีอายุ 100 ปีเข้าไปแล้ว

แทบไม่อยากเชื่อเลยใช่มั้ยล่ะว่านี่คือหญิงชราอายุ 100 ปี ที่ยังดูกระฉับกระเฉงเกิน 100 แถมยังดูเท่อีกต่างหาก ในสภาพที่แทบจะเรียกได้ว่า “โชว์หน้าสด” เพราะเธอทาแค่ลิปสติกแดงบนริมฝีปากเท่านั้น

มารี-หลุยส์ วีร์ธ หรือ “มารี ลู” ชื่อที่ชาวบ้านในเมืองอิสแบร์ เมืองชายแดนของฝรั่งเศสใกล้กับชายแดนของประเทศเบลเยียมต่างคุ้นเคย เป็นเจ้าของบาร์เล็กๆ มีพื้นที่แค่ 20 ตารางเมตร กิจการที่เธอสานต่อหลังจากพ่อเธอเสียชีวิต ตอนเธออายุ 37 ปี ที่เธอยังคงรักษาสภาพทุกอย่างภายในบาร์ไว้คงเดิมเกือบทุกอย่าง

“ลูกค้าส่วนมากจะประหลาดใจที่บาร์เราไม่มีปั๊มเบียร์ ไม่มีเครื่องชงกาแฟ เพราะสมัยก่อนไม่มีหรอกปั๊มเบียร์และเครื่องชงกาแฟ”

แม้แต่ “ชื่อร้าน” ก็ไม่เคยมี ด้วยเหตุผลว่า “ถ้าคุณขายเบียร์ดี มีคุณภาพ คุณไม่จำเป็นต้องมีชื่อร้านเลยก็ได้”

ที่น่าทึ่งยิ่งไปกว่านั้น ก็คือมารีไม่เคยมีโทรศัพท์มือถือ ไม่มีอินเตอร์เน็ต ไม่มีบัตรเครดิต นอกจากนั้น เธอยังไม่เคยแต่งงาน ไม่เคยมีลูก เธอเล่าว่าทุกวันนี้ บาร์ต่างๆ ภายในเมืองอิสแบร์ได้ลดลงไปมาก จากที่เคยมีอยู่กว่า 600,000 ร้านตอนสมัยเธอสาวๆ แต่ตอนนี้มีอยู่ราว 35,000 ร้าน

ทุกวันมารีจะเปิดร้านเวลา 08.15 น. จากนั้นเธอก็จะนั่งจิบเชอร์รี บรั่นดี กับลูกค้าคนแรกที่เข้ามาในร้าน ถึงแม้จะไม่มีโทรศัพท์มือถือ ไม่มีอินเตอร์เน็ต แต่มารีก็ว่าเธอเป็นคนมีความอยากรู้อยากเห็นอยู่พอสมควร แต่ก็ยอมรับว่าเธอรู้สึกจนปัญญาเช่นกัน ที่จะตอบใครๆที่อยากรู้ว่าทำไมเธอจึงมีอายุยืนยาว แถมยังแข็งแรงเช่นนี้?

“ฉันก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี? มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ แต่พระองค์ก็ไม่ได้บอกฉัน”

แต่เธอก็ว่าเคล็ดลับอายุยืนของเธอไม่น่าจะอยู่ที่เรื่องอาหารการกินของเธอแน่ๆ เพราะ “ฉันเป็นคนกินอาหารรสเผ็ดมาก และกินทุกอย่างที่ไม่ควรกิน ถ้าคุณยื่นมายองเนสกับแยมให้ฉัน ฉันก็จะเลือกกินมายองเนส แต่ฉันก็มีคอเลสเตอรอลไม่สูง”

ส่วนเรื่องการออกกำลังกาย “คุณเชื่อมั้ยว่าฉันใช้ชีวิตเหมือนคนอายุ 60 ปี ฉันชอบออกไปข้างนอก ชอบไปเต้นรำ และไม่กลัวที่จะกลับบ้านตอนตี 2 และตื่น 07.30 น. ฉันไม่รู้สึกเพลียเลย”

นอกจากนั้น บางครั้งมารียังชอบทำอะไรที่เสี่ยงเกินไปสำหรับผู้สูงอายุเช่นเธอด้วยซ้ำ เรื่องนี้ได้รับคำยืนยันจากแมรี แคลร์ เลอแกรนด์ เพื่อนสนิทของมารีที่เล่าว่า เมื่อปี 2556 มารีและเธอเคยขึ้นนั่งบัลลูนลอยฟ้าด้วยกัน

“ฉันเป็นคนโลดโผนพอตัว การที่เราไม่ทำอะไร ไม่ได้เห็นอะไร เป็นการใช้ชีวิตที่ไร้ความหมาย”

สำหรับอนาคตของร้าน มารียอมรับว่านับวันลูกค้าของเธอยิ่งลดน้อยถอยลง “ฉันไปงานศพลูกค้ามาเยอะแล้ว” แต่เธอก็ว่าจะทำงานต่อไป ตราบเท่าที่ยังทำไหว!!!