ซึ้งประทับใจ! หนุ่มลูกชาวสวนยางสุดกตัญญู สู้ชีวิตจนเรียนจบ สวมชุดครุยกราบพ่อวันรับปริญญา

กลายเป็นเรื่องราวสุดซึ้งประทับใจ สำหรับเหตุการณ์ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่ผู้สำเร็จการศึกษาของมหาวิทยาลัยรามคำแหง เมื่อ นายปรเมษฐ์ เฟื่องฟู อายุ 25 ปี เด็กหนุ่มลูกชาวสวนยางพาราจาก อ.ละอุ่น จ.ระนอง เดินสวมชุดครุยออกจากหอประชุม ตรงดิ่งไปหาพ่อ คือ นายปิยะวุฒิ เฟื่องฟู อายุ 53 ปี ที่นั่งรออยู่ ก่อนคุกเข่ายื่นใบปริญญาให้ พร้อมก้มกราบและสวมกอดพ่อทั้งน้ำตา

โดยนายปรเมษฐ์ ซึ่งเป็นสมาชิกเฟซบุ๊กในชื่อ Paramate Fuangfu ได้โพสต์รูปและข้อความว่า

“น้ำตาลูกผู้ชาย ตอนอายุ 18 แอดมิชชันได้มหา’ลัยดัง แต่แม่ตรวจพบว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ตัดสินใจลาออกดูแลแม่จนลมหายใจสุดท้ายของแม่ จากนั้นได้รู้ว่าที่บ้านมีหนี้ก้อนโต ตัดสินใจทำงานสวนแบ่งเบาภาระพ่อจนปลดหนี้ได้ ตอนนั้นเห็นเพื่อนเรียนเราได้แต่มองและร้องไห้ ต่อมาตัดสินใจเสี่ยงดวงฝากชีวิตกับมหาวิทยาลัยรามคำแหง ใช้เวลาแค่ 3 ปีก็เรียนจบ สอบได้ทำงานหน่วยงานราชการรับใช้แผ่นดินรับใช้ประชาชนสมดั่งใจ และแล้ววันที่ไม่คิดไม่ฝันก็มาถึง วันที่ได้รับปริญญา วันที่ได้ทำให้พ่อภูมิใจ วันที่อยากยกเอาเรื่องราวเล็กๆของคนหนึ่งคนมาเป็นกำลังใจให้กับคนที่กำลังท้อกับชีวิต คนเราถ้าไม่ยอมแพ้เราก็ไม่แพ้”

จากนั้นผู้สื่อข่าวได้ขอสัมภาษณ์นายปรเมษฐ์ ซึ่งเปิดเผยว่า เดิมพ่อผมเป็นคนขับรถอยู่ที่เขตพื้นที่ศึกษา จ.ระนอง มีแม่เป็นครู และญาติพี่น้องล้วนอยู่ในแวดวงการศึกษาทั้งนั้น ตนจบชั้น ม.6 โรงเรียนพิชัยรัตนาคารเมื่อ พ.ศ.2553 แอดมิชชันได้มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ และได้โควตาตรง เอกเคมี มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต พ่อให้เลือกเรียนครู จ่ายค่าเทอม ค่าหอพักเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนั้นทางบ้านเริ่มมีปัญหาการเงิน ประกอบกับผลการตรวจสุขภาพของแม่ออกมาก่อนผมเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ว่าแม่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ผมจึงทิ้งทุกอย่างแล้วลาออกดูแลแม่

“ผมมาเป็นชาวสวนยางพารา ตัดยาง เพื่อช่วยหารายได้ให้กับครอบครัวอีกทางหนึ่ง ผมทำให้พ่อแม่คิดมาก ท่านชอบคิดว่าตัดอนาคตลูก แต่ผมบอกพ่อไว้แล้วว่าวันหน้าลูกจะรับปริญญามาให้พ่อแน่ และผมก็ทำได้ คุณแม่ผมเสียไปแล้วครับ เมื่อคืนฝันถึงแม่นะคงคิดถึงมาก ถ้าบอกท่านได้ ก็คงอยากถามแม่ อยากถามว่าแม่ภูมิใจในตัวลูกชายคนนี้ของแม่ มั้ยครับ”

นายปรเมษฐ์ กล่าวว่า นี่คือความในใจที่ถูกเปิดออกมา เมื่อไม่กี่เดือนตนสามารถสอบบรรจุข้าราชการได้ สังกัดศูนย์สารนิเทศกรมสรรพากร กระทรวงการคลัง ต้องโหนรถเมล์จากห้องเช่าไปทำงานเช้าเลิกงานเย็น กลับถึงที่พักตอนค่ำ ทั้งนี้ เงินเดือนเดือนแรกก็โอนให้พ่อทันที แต่มักโดนพ่อบ่นว่าจะโอนมาทำไม ตนเข้าใจว่าพ่อไม่เคยคิดเอาของลูก อยากให้ลูกมีเงินเก็บไว้ และทราบดีว่าเงินเดือนตนรวมกันทั้งปียังไม่เท่าเงินพ่อขายยางแค่ครั้งเดียว แต่ในความเป็นลูกเพียงได้ทำงานหาเงินให้พ่อบ้างแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว ที่เปิดเผยเรื่องราวกับผู้สื่อข่าว ก็เพื่อเป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจให้คนกำลังท้อแท้