เรา 2 คน ไม่เกี่ยวข้องใดๆ ทางสายเลือด แต่ “แม่” เสียสละทั้งชีวิตเพื่อหนู 

สวัสดีค่ะ หนูชื่อ จ๊ะจ๋า-จิณจุฑา จุ่นวาที ปัจจุบันอายุ 28 ปี กำลังทำงานตำแหน่ง Content Creator อาศัยอยู่กับ คุณแม่บุญธรรม ชื่อ นกแก้ว-กนิษฐา เมือบศรี อายุ 70 ปี ค่ะ

หนูป่วยเป็นโรคกระดูกเปราะ ตั้งแต่เกิดมาคุณแม่ที่ให้กำเนิดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล จากนั้น คุณพ่อเลยพากลับมาบ้าน ทำให้ได้เจอกับคุณแม่นกแก้ว

อ่านเรื่องราวเพิ่มเติม : ไม่เท่า แต่ ไม่ท้อ ความพิการ ไม่ใช่อุปสรรค ทำทั้งงานประจำ อาชีพเสริม

แม่นกแก้ว มีหลานสาว หลานสาวแต่งงานกับคุณพ่อ แต่คุณพ่อไปมีภรรยาอีกคน แล้วมีลูกออกมา ก็คือหนู เท่ากับว่า หนูและแม่นกแก้ว ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางครอบครัวกันเลย

แม่นกแก้ว ขอรับมาดูแลตั้งแต่หนูคลอดได้ 7 วัน ทำทุกๆ อย่างให้เปรียบเสมือนแม่คนอื่นๆ ที่ทำให้กับลูก ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่อะไร แม่สามารถทำได้ดีมาตลอด แม่เสียสละทั้งชีวิตเพื่อหนู ตลอดชีวิตของแม่ แม่ทำอาชีพนวดแผนไทย แม่ใช้อาชีพนี้หาเลี้ยง ส่งเสียจนหนูเรียนจบ

ส่วนตัวคุณแม่ ไม่มีครอบครัวค่ะ มีหนูคนเดียวที่เป็นลูกของแม่ ตั้งแต่เข้าเรียน แม่ก็ไปเฝ้า ดูแลตลอดจนถึงมหาวิทยาลัย ตอนเด็กๆ ไม่มีที่ไหนรับเข้าเรียน แม่ก็ตระเวนหาจนมีที่เรียน เพราะคิดว่าการศึกษา จะเป็นสิ่งที่ทำให้หนูมีชีวิตที่ดีขึ้น เรียกได้ว่าเขาทิ้งทุกสิ่งในชีวิตเพื่อดูแลหนู

หลายๆ ครั้ง แม่บอกไม่อยากมีชีวิตแล้วเพราะเขาเหนื่อยกับการดูแลหนูมากๆ ไม่มีใครช่วยเขา เขาต้องทำหน้าที่แม่ และหาเงินในเวลาเดียวกัน บางครั้งหนูก็ทั้งผ่า ทั้งหัก ค่าใช้จ่ายสูงมาก แต่เราก็ผ่านทุกอย่างมาด้วยกันได้ ในวันที่ไม่มีเงิน แม่ยอมอดข้าวเพื่อให้หนูอิ่ม

แม่พยายามพาหนูเข้าสังคม ไปห้างสรรพสินค้า ไปเจอคนเยอะๆ เพราะรู้ว่าวันหนึ่ง ถ้าแม่ไม่อยู่หนูจะได้ดูแล และอยู่บนโลกใบนี้ได้ การรักษาโรคกระดูกเปราะ หนูผ่ามาแล้วมากกว่า 30 ครั้ง และทุกๆ ครั้ง แม่ไม่ทิ้งหนูไปไหน แม่จะนั่งสวดมนต์อยู่หน้าห้องผ่าเสมอ ไม่ยอมกินข้าว จนกว่าหนูจะออกมา

จนกระทั่งวันรับปริญญา แม่ก็ไม่ร้องไห้เลย แต่หนูรู้ว่าเขาภูมิใจในตัวหนู และภูมิใจในตัวเอง วันนี้เรามีชีวิตที่ดีขึ้นค่ะ แต่แม่มักจะหวนความหลังขึ้นมาบ่อยๆ เพราะที่ผ่านมา เรา 2 คนรู้ดีว่ามันเหนื่อยแค่ไหน

วันนี้หนู ทำหน้าที่เป็นคนดูแลครอบครัวแทนแม่แล้ว แต่หนูยังให้แม่ได้ช่วยดูแลบ้าน ทำกับข้าว งานบ้านต่างๆ เพราะในความคิดของหนู ทุกคนในครอบครัว ต้องมีบทบาทอะไรสักอย่าง ถึงจะเรียกว่าครอบครัว