โควิด ทำลายธุรกิจย่อยยับ นักข่าวอาวุโส กัดฟันใช้เงินวันละไม่เกินร้อยบาท

เมื่อไม่กี่วันมานี้ ผมได้ไปร่วมงานของชมรมสื่อมวลชนส่งเสริมการท่องเที่ยว จึงได้พบกับนักข่าวสายท่องเที่ยวหลายสิบคน

ทั้งๆ ที่โควิดได้ทำลายธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างย่อยยับมานานถึง 3 ปี แต่ทุกคนก็ยังพออยู่กันได้ หมายถึงการมีอาชีพทำหน้าที่เป็นสื่อเกี่ยวกับการท่องเที่ยว

สื่อหรือนักข่าวสายท่องเที่ยวคนที่น่านำมาเขียนเล่ามากที่สุดก็คือ คุณอุทัย มีสีสรรพ์

ที่น่าสนใจก็เพราะเป็นนักข่าวสายท่องเที่ยวที่อาวุโสที่สุดที่ยังทำงานในหน้าที่

ถูกแล้ว ปีนี้คุณอุทัยมีอายุ 71 ปีเข้าไปแล้ว แต่ก็ยังทำหน้าที่ผู้สื่อข่าวอย่างแข็งขัน

ที่สำคัญ เขาไม่เคยหลีกหนีอาชีพนักข่าวไปทำอย่างอื่น แม้ในช่วงโควิดระบาดหนัก เขาต้องมีชีวิตอย่างยากลำบากแต่ก็อดทนต่อสู้จนสามารถผ่านมาถึงวันนี้ได้

เขาเล่าให้ผมฟังอย่างไม่อายว่า ช่วงที่เดือดร้อน พยายามใช้เงินให้ได้ไม่เกิน 100 บาทต่อวัน ฟังแล้วไม่น่าจะอยู่ได้ แต่เขาก็อยู่ได้โดยไม่ต้องตายจากโลกนี้ไปด้วยการอดตาย

ที่เขามีชีวิตรอดมาได้ เขาทำอย่างไรบ้าง ผมไม่อยากลงไปในรายละเอียด

ปัจจุบันคุณอุทัย ทำงานเป็นนักข่าวสังกัดบริษัทเอเชียมอร์นิ่ง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นรายงานข่าวเกี่ยวกับการท่องเที่ยวให้กับการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) เป็นหลัก

ถึงแม้ผมไม่ได้เป็นนักข่าว แต่เมื่อเป็นนักเขียนที่ได้เขียนคอลัมน์ลงหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับการท่องเที่ยวบ่อยก็เป็นได้ ผมจึงได้รับเชิญจาก ททท. ให้เดินทางไปต่างจังหวัดบ่อย

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมได้เดินทางทริปเดียวกับคุณอุทัย แล้วยังได้พักห้องเดียวกับเขาด้วย

เราได้พูดคุยกันถึงเรื่องโน้นเรื่องนี้กันหลายเรื่องมาก ผมจึงได้รู้ว่า เขามีอาชีพเป็นนักข่าวมาตั้งแต่หนุ่ม

โดยเริ่มเข้ามาในวงจรของการทำข่าวตั้งแต่อายุ 23 ปี จนมาถึงวันนี้ เป็นเวลานานถึง 48 ปีแล้ว

น่าจะเป็นนักข่าวสายการท่องเที่ยวที่มีอายุมากที่สุด

เขาเล่าว่า ก่อนมาเป็นนักข่าวอย่างเดียว เขาได้เป็นนักเขียน แล้วยังเป็นช่างภาพอีกต่างหาก

คุณอุทัยเป็นคนอำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่

เรียนหนังสือจบแค่ ม.ศ.3 เท่านั้น ตอนวัยเด็กโชคดี ตอนอยู่วัด มีพระช่วยสั่งสอนทั้งความประพฤติและความรู้ ด้วยการหาหนังสือให้อ่าน

คุณอุทัยเป็นนักอ่าน อ่านหนังสือทุกประเภท จากการอ่านจึงทำให้เขาสามารถเขียนหนังสือได้ และเขียนกลอนได้ด้วย

เขาบอกกับผมให้ผมชื่นใจด้วยว่า ตอนที่เขาอ่านหนังสือนั้น ได้เคยอ่านหนังสือรวมเรื่องสั้นของผมบางเล่ม

ที่เขายังจำผลงานของผมได้ดีคือเรื่องสั้นชุด ทางออกที่ถูกปิด ซึ่งเป็นเรื่องสั้นที่รวบรวมมาจากหนังสือพิมพ์สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์

คุณอุทัยเดินทางจากเชียงใหม่เข้ามากรุงเทพฯ มีคนฝากให้เข้าทำงานที่ร้านถ่ายรูปแห่งหนึ่ง จึงทำให้เขาถ่ายรูปเป็น และใช้ความรู้เกี่ยวกับการถ่ายรูปคู่กับการทำข่าวมาจนถึงทุกวันนี้

ก็เพราะเขามีความรู้เรื่องการถ่ายรูป จึงเป็นบันไดที่ทำให้เขาได้ทำงานหนังสือพิมพ์

เนื่องจากเขาไม่ได้ถ่ายรูปเป็นอย่างเดียว ยังเขียนหนังสือและเขียนบทความได้อีก ดังกล่าวแล้วข้างต้น

เขาจึงได้รับมอบหมายให้เขียนคอลัมน์ลงหนังสือพิมพ์ที่เขาทำงานอยู่

หนังสือพิมพ์บางฉบับเขาเคยต้องรับผิดชอบเขียนถึง 5 คอลัมน์ก็เคยมี

เขาเคยเป็นบรรณาธิการ และเป็นหัวหน้าข่าวการเมืองก็เคยเป็น

หนังสือพิมพ์ที่เขาสังกัดก็คือ อิสรภาพ พญาครุฑ พิมพ์ไทย

คุณอุทัย พูดถึงการเป็นนักข่าวของเขาว่า เคยเป็นนักข่าวบันเทิงนานที่สุดถึง 30 ปีทีเดียว

นิตยสารเกี่ยวกับดาราเขาเคยเขียนมาแล้วเกือบทุกฉบับ เขาบอก แต่เท่าที่ผมจำได้ก็มี ดารานางแบบ ดาราไทย ชีวิตดารา ดาราภาพยนตร์ อีกเล่มหนึ่งเป็นนิตยสารเน้นเรื่องนวนิยายคือ รุ้งเพชร เขาก็เคยเป็นนักเขียนประจำ

ผลงานด้านบันเทิงที่เขาภูมิใจก็คือ ได้เขียนประวัติของนักร้องยอดนิยมของไทยก็คือ เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย์ และอีกหลายคน

ผลงานอีกอย่างหนึ่งที่คุณอุทัยภูมิใจมากก็คือ เป็นผู้ริเริ่มหนังสือฉบับเฉพาะกิจนั่นเอง

หนังสือที่ว่านี้ หมายถึงเวลาจะมีละครทีวีออกอากาศ ก็จะมีหนังสือเฉพาะกิจออกมาขายล่วงหน้าจบในฉบับ

เป็นหนังสือที่ขายดีมาก เพราะคนติดดูละครจะพากันซื้ออ่านก่อนดูละคร

เมื่อวงการหนังสือโดยเฉพาะนิตยสารค่อยๆ ปิดตัวลงไปเรื่อยๆ วงการอ่านหนังสือของคนได้เปลี่ยนไป

คุณอุทัยจึงต้องปรับตัวเองมาส่งข่าวและเขียนข่าวทางโซเชียลแทนก็สามารถทำงานกับคนรุ่นใหม่ได้

จนกระทั่งมาถึงปัจจุบัน เขาได้ทำงานเป็นนักข่าวให้บริษัทเอเชียมอร์นิ่งมาร่วม 10 ปีแล้ว

คุณอุทัยได้ทำข่าวท่องเที่ยวจนต้องเดินทางไปเกือบทุกจังหวัดในประเทศไทย ส่วนต่างประเทศก็เคยไปทำข่าวมาแล้วหลายแห่ง เช่น ลาว พม่า กัมพูชา ที่เดินทางไปมากสุดคือ จีน

จากชีวิตของคุณอุทัยทำให้รู้เลยว่า อาชีพนักข่าวถึงไม่รวยแต่ก็มีความสุขกับการได้ทำงาน และที่ได้กำไรชีวิตที่สุดก็คือ การได้เที่ยว