ความจนมันน่ากลัว แต่กับบางคนแม้แต่ งานทำ ยังไม่มีด้วยซ้ำไป   

คุณนพดล สกุลเขมฤทัย ผู้เข้าร่วมอบรมกลุ่มอาชีพช่างเชื่อม ในโครงการพัฒนาทักษะฝีมือแรงงานที่ขาดแคลนทุนทรัพย์และด้อยโอกาส โดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นของวิทยาลัยชุมชนจังหวัดตาก  บอกว่าการ ว่างงาน เป็นเหมือนตราประทับถึงความไม่น่าภาคภูมิใจ เขาจึงมองหาหนทางที่จะสร้างอาชีพให้ตัวเอง กระทั่งพบกับโครงการพัฒนาทักษะฝีมือแรงงานฯ โดยวิชาชีพช่างเชื่อมโลหะนั้น คือ ฐานที่มั่น ที่เขาจะฝากอนาคตไว้

“อยากเรียน อยากได้ความรู้ อยากได้ใบประกอบอาชีพ ตอนเพื่อนๆ มาบอก มีโครงการพัฒนาทักษะฯ นี้       ดีใจมาก ที่จะได้มีงานทำแล้ว เขาสอนให้บิน จะบินได้แค่ไหน อยู่ที่เราขยันแค่ไหน จะพัฒนาไหม ถ้าขยันพัฒนา ก็ทำงานกับคนอื่นเขาได้” คุณนพดล บอกอย่างนั้น

จะเห็นว่างานเชื่อม ขยายออกเป็นงานได้ค่อนข้างหลากหลายมาก คุณนพดล บอกว่า หากฝึกฝนจนชำนาญ งานเชื่อมทำได้กว้างมาก จะเพื่องานก่อสร้างก็ได้ เพื่อแปรรูปผลิตภัณฑ์ก็ดี หรือจะประดิษฐ์สิ่งของเครื่องใช้ก็ไม่เหนือบ่ากว่าแรง ที่สำคัญ คือ ช่วยสร้างรายได้เป็นอย่างดี

“นำความรู้มาพัฒนาทำนั่นทำนี่ มีงานชิ้นเล็กๆ ก็ทำไป อยู่ตลาดตรงนี้ มีทำขาโต๊ะบ้างอะไรบ้าง ตั้งแต่ผมทำเป็น มีงานไหลเข้ามาเรื่อยๆ แต่มีพอเป็นรายได้เสริมในแต่ละเดือนเพราะไม่ได้รับงานเยอะ ทำชิ้นนี้สักสองสามวัน โอเค พักก่อน อีกสองสามวันส่งงานและรับสตางค์ พอมีงานไหลเข้ามา ก็เอาเวลาว่างมาทำชิ้นงาน ทุกวันนี้สองทุ่มรีบเข้านอน เพราะตีสองครึ่งต้องตื่นแล้ว” คุณนพดล เล่า

นอกจากได้ความรู้มาประกอบอาชีพแล้ว คุณนพดล ยังเผื่อแผ่ถึงคนอื่น เขาตั้งปณิธานกับตัวเองแล้วว่าถ้ามีคนสนใจจะเรียนรู้วิธีเชื่อมโลหะ ก็จะสอนให้ รวมถึงจะยืมเครื่องมือหรืออุปกรณ์ก็ยินดีให้หยิบยืม

เพราะโอกาสที่เขาได้รับมาก็เกิดจากมีคนมอบให้เช่นกัน เขาจึงต้องการเป็นผู้ให้ และหวังว่าจะมีคนที่ได้รับความรู้จากเขานำไปต่อยอดอีกเรื่อยๆ ไม่สิ้นสุด