ทางเลือกของชีวิต…อาหารบ้านๆ ยังขายเสมอ

ช่วงนี้เพื่อนๆ น้องๆ บ่นกันว่า ไม่รู้จะทำอะไรดี อยากทำงานอิสระ เพราะงานประจำไม่ถูกจ้างแล้ว ปลอบเพื่อนและน้องไปว่า เราต้องหาอะไรที่เป็นของเราเจอสักอย่างแหละ

ในช่วงที่ภาคใต้ฝนตกยาว เพื่อนรุ่นพี่ทำรีสอร์ตอยู่ที่ทะเล เธอบอกว่า “ทะเลฝนตกเหมือนอดกลั้นมานานแสนนาน ทั้งกระแสลมที่พัดเข้าฝั่ง ไม่รู้เบื่อเสียที…ยังไม่รู้จะหยุดเมื่อไหร่ค่ะ เริ่มตั้งแต่ 1 ธันวาคม เลยปีใหม่แล้ว ยาวมาเรื่อยเลย”

ฉันบอกเธอว่า ภาคเหนือยังไม่แน่ใจว่าหนาวยาวไหม เพราะเพิ่งจะหนาว แต่เป็นปีที่ทำให้นักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวเมืองเหนือต่างมีความอิ่มเอมกับความหนาวเย็น เพราะถ้าปีไหนมาส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่แล้วไม่หนาวบอกได้ว่ามีเคือง บางครั้งบางทีคนอยู่เชียงใหม่ถูกเพื่อนที่มาเที่ยวมาเยี่ยมเยียนเคืองเอาด้วยนะถ้ามาถึงแล้วไม่หนาว จริง ๆ ต้องบอกกันว่า หนาวแต่พองามดีแล้ว แต่ปีนี้เข้าใจว่าไม่มีใครเคือง เพราะหนาวได้ใจ

ฉันหนีฝนมาจากใต้ทันมาส่งท้ายปีเก่าต้อนรับลมหนาวที่เมืองเหนือ ปีนี้เลือกไปหนาวที่เชียงดาว แม่อาย ก่อนจะกลับไปเจอฝนใต้อีก เพราะฝนยังตกหนักมากจนถึงวันนี้ เรียกได้ตกข้ามเดือนข้ามปีกันเลยทีเดียว

ระหว่างเดินทางคิดถึงคำของเพื่อนที่ว่า จะทำอะไรกันดีในช่วงนี้ งานประจำไม่มี งานอิสระไม่มีคนจ้าง

“สักวันหนึ่งเราจะหาเจอ” บอกเพื่อนและบอกตัวเองด้วย

ในช่วงไม่มีอะไรทำก็ไปเดินตลาด ถือเป็นกิจกรรมและงานศิลปะมีชีวิต เพราะที่ตลาดมีชีวิตจริงๆ และใกล้ชิดมาก ไม่เชื่อลองดู จะรู้สึกสบายใจหายป่วยเมื่อไปตลาดโดยเฉพาะป่วยใจ ตั้งแต่เศร้าหมองไปจนถึงซึมเศร้า ลองดูนะสำหรับคนที่เศร้าๆ เหงาๆ ลองไปตลาดเดินดูของ คุยกับแม่ค้า แต่ต้องคุยไปซื้อไปนะคะ แม่ค้าไม่ชอบคนคุยอย่างเดียว หรือหยิบจับของเขาอย่างเดียวไม่ซื้อ

เจออาชีพอาหารบ้าน

วันก่อนไปดูของกินพวกอาหารสำเร็จรูปได้ยินแม่ค้าพูดกับคนซื้อว่า อย่าเขย่าถุงอาหารนะคะ คนซื้อวางถุงอาหารและเดินจากไป ฉันยิ้มให้กำลังใจ เธอพูดว่า “ถ้าจะดูให้ดูในหม้อและเธอก็เปิดหม้ออาหารให้ดู”

“น่ากินมากๆ เลยค่ะ น่ากินกว่าในถุงอีก” ฉันเห็นเช่นนั้นจริง

“ถ้าจับอาหารเขย่าพลิกไปมาถุงจะเลอะหมด และจะเสียเร็ว บอกก็โกรธไม่ซื้อเลย” เธอพูดต่อ

“ดีแล้วที่บอกเพราะบางคนไม่รู้นะ เคยมือ พอจับก็พลิกดูไปมา เราก็ทำเหมือนกันเพราะไม่รู้จริงๆ ขอโทษนะคะ ซื้อถุงหนึ่งนะเพราะถุงนี้หยิบแล้ว”

“หยิบไม่เป็นไรพี่หยิบดูได้ ของซื้อก็ต้องรู้ว่าขนาดเท่าไหร่ มีเนื้อ มีไก่บ้างไหม หยิบดูได้แต่อย่าพลิกไปมา บางคนเขย่าแล้วก็วาง” เธออธิบาย

“อ๋อค่ะ อยากกินด้วย ซื้อเลย อาหารเมืองๆ เหนือๆ ไม่ค่อยได้ทำเอง” ฉันยืนยันให้เธอสบายใจ และได้คุยเรื่องอื่นๆ อีกพักหนึ่ง ก่อนลูกค้าคนต่อไปจะมา ได้รู้เรื่องราวอื่นๆ เช่น อากาศจะหนาวอีกนานไหม รถเกิดอุบัติเหตุที่หน้าตลาดเมื่อวาน ผัวเมียลงมาทะเลาะกันและอื่นๆ

ไปตลาดได้เรื่องเยอะ เดินไป คุยไป ซื้อไป หนาวๆ อย่างนี้หยุดผิงไฟที่แม่ค้าข้าวหลามสักพักก็ยังได้

เอาล่ะ จากตลาดเหนือมาที่ตลาดใต้ๆ กันดีกว่า ฝนยังไม่ขาดเม็ด แต่คนรักตลาดอย่างเราก็ต้องไป เพื่อนรุ่นพี่มารับไปตลาดแม่กิมส้อง ตลาดไม่ไกลจากบ้านกลาย บ้านเกิดมากนัก ประมาณสิบกิโล

ตลาดแม่กิมส้องอยู่บ้านนาแล เขตตำบลเสาเภา อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช ข้าวของมากมายเพลินตา เพลินใจ ปลาสด ปลาแห้ง ปูเค็มที่เรียกว่าปูเปี้ยว ไข่ทุกตัวน่าเอาไปทำหลนมาก แต่มาสะดุดจริงๆ ที่ข้าวยำ   ผู้หญิงวัยกลางคนนั่งซอยผักที่ม้วนเป็นท่อนกลมโต บางจนฝอยเหมือนเส้นผมสำหรับกินกับข้าวยำ ซอยไปเรื่อยๆ ทำเป็นชุดๆ มีเครื่องแกง พริกป่น มะพร้าวคั่ว น้ำบูดูที่ปรุงเรียบร้อย และผักที่หั่นเป็นฝอย

หยุดยืนมอง แม่ค้าพูดจาดี แกบอกว่า ทำมาตั้งแต่รุ่นยาย ขายมาตั้งแต่รุ่นแม่จนถึงรุ่นแก่ นั่นคือคำตอบว่ารู้จักข้าวยำดีมาก ขายข้าวยำเลี้ยงดูครอบครัวกันเลย ดูท่าม้วนผัก ซอยผัก ของแกก็รู้ว่ามีความชำนาญมากขนาดไหน แกไม่ใส่ใบยอลงไปเพราะบางคนไม่กินใบยอ

“ปลาทำเครื่องข้าวยำย่างเอง เคยก็ย่างไฟสุกแล้ว” แกบอก (เคย หรือกะปิ)

“อ๋อข้าวยำเครื่อง แต่ให้เอาไปคลุกเอง”

“คลุกเอง เอาไปแต่เครื่องหรือเอาข้าวไปด้วยก็ได้ เอาแต่เครื่องชุดละยี่สิบบาท เอาข้าวไปด้วยยี่สิบห้า”

“ขอซื้อไปชิมก่อนสักชุดนะคะ ลองดูก่อน ไม่เอาข้าวนะคะ ข้าวหุงเองอยู่แล้ว” ฉันบอก

ในระหว่างคุยแกก็ซอยผักไปเรื่อยๆ ดูเพลิน เห็นคมมีดที่ถูกใช้มานานคมมาก คมจนรู้สึกวาบหวามได้

“น้ำแบบหวานนะ คนบ้านเราชอบน้ำแบบหวานนิดหนึ่ง”

“ไม่ใช่บูดูแบบเค็มหรือชอบแบบนั้น แต่คิดว่าไม่เป็นไรเติมน้ำปลาลงไปได้”

“ลองเอาไปกินดูก่อน แต่ที่นี่เขากินกันแบบหวานนิดหนึ่ง”

“น้าชอบข้าวยำมาแต่เด็กแน่เลย”

พูดออกไปแล้วพลันคิดขึ้นได้ “ต่อยอด”

“ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ”

“ถ่ายทั้งแบบนี้เหรอ ชอบม้วนผักมากเลย”

นี่คือข้าวยำ อาหารบ้าน ๆ ยังขายได้

ต่อยอดในสิ่งที่เราชอบ นั้นคือทำข้าวยำขายที่เมืองเหนือดีกว่า เป็นชุดๆ ส่งตามบ้านหรือตามสำนักงานสำหรับคนที่สนใจดูแลสุขภาพ ข้าวยำของเราจะแถมปลาเค็มให้ด้วย เช่น แถมปลาบอกร้าในช่วงที่มีปลาบอกร้า แถมปลาทูเค็ม ปลากุเลา หรือปลาดุกร้า ตามแต่จะหาปลาอะไรได้ ของแถมจะใส่ถุงเล็กๆ ชิ้นละหนึ่งนิ้วพอคลุกข้าวกินเท่านั้น ซอยพริกขี้หนูกับหัวหอมแดงลงไปด้วย

น่าจะเป็นทางเลือกหนึ่งของชีวิต ทำในสิ่งที่เราชอบและถนัด ข้าวยำนี่แหละนำโชคแล้ว น้าแกขายราคายี่สิบบาทถ้าไม่เอาข้าว เอาข้าวยี่สิบห้า สามสิบ เราขายสักสี่สิบบาท เพราะเรามีแถมปลาเค็มด้วย และบริการส่งด้วย

ทุกอย่างดีงาม รีบเขียนไปบอกเพื่อน เผื่อว่าเพื่อนคิดถึงอาหารบ้านๆ ที่ทำขายได้

คิดได้อย่างนี้ชีวิตก็ดูสว่างขึ้นทันใด สิ่งที่ต้องสั่งมาจากใต้ก็มีแค่น้ำบูดู กับปลาป่น อย่างอื่นที่เมืองเหนือมีหมด ผักต่างๆ อันประกอบด้วย ใบขมิ้น ใบยอ ใบข่า ใบมะกรูด ชะพลู ดาหลา ตะไคร้ มะนาว มะม่วงดิบ ผักอื่นๆ ก็ดัดแปลงได้ พวกผักพื้นบ้าน เช่น ยอดมะรุม กระถิน เป็นต้น

เปิดเพจขายแบบออนไลน์เท่าที่จะไปส่งถึง แค่นี้ชีวิตก็รอดไปตามสภาพแล้ว มีคุณภาพชีวิตได้กินอาหารสุขภาพ และคนอื่นได้กินด้วย แต่นั่นแหละก่อนอื่นต้องหัดม้วนผักให้แข็งและซอยผักให้เป็นฝอยก่อน

ข้อเสนอสำหรับวันนี้ กลับไปที่ตลาดบ้านๆ เดินดูตลาด คุณอาจจะคิดได้โดยพลัน

ที่มา : เทคโนโลยีชาวบ้านออนไลน์