ตามไปดูเมนูฮิตขายดีที่…ถนนข้าวสาร “แมงป่องทอด”

แม่ค้าหน้าใสวัยละอ่อน เดินถือถาดสีชมพูสดใส ด้านในบรรจุ “แมงป่องทอด-เสียบไม้” เรียงรายไว้เป็นระเบียบ พร้อมเร่ขายให้กับบรรดานักท่องเที่ยวที่คลาคล่ำอยู่บนถนนข้าวสารตั้งแต่ตะวันตกดิน เธอสียสสละเวลาทำมาหากิน มาพูดคุยด้วยอัธยาศัยยิ้มแย้ม  เริ่มต้นแนะนำตัว ชื่อ นิน-อินทิรา แซ่ตัน อายุ 16 ปี พื้นเพเป็นชาวจังหวัดสุรินทร์ จมชั้นมัธยมศึกษาปีที่สามจากบ้านเกิดแล้วไม่ได้เรียนต่อ พ่อแม่ส่งเข้ามาหางานทำในกรุงเทพฯ โดยอาศัยอยู่กับแฟนหนุ่มและแม่ของแฟน ย่านบางพลัด

นิน เล่าเรื่องของเธอให้ฟัง แข่งกับเสียงเพลงที่เปิดกันดังสนั่นทั้งละแวกต่อว่า เริ่มทำอาชีเดินพ ขายแมงป่องทอด ในย่านถนนข้าวสาร ได้พักใหญ่แล้ว ทางพ่อกับแม่ให้มาทำเพราะเห็นว่ากำไรดี  โดยวัตถุดิบที่เธอนำมาทอดขายหลักๆมี แมงป่องและบึ้ง หรือแมงมุมยักษ์  นั้น ส่งตรงมาจากสุรินทร์ บ้านเกิดของเธอเอง

โดยพ่อกับแม่ของเธอ จะให้ชาวบ้านไป “หามา”ตามท้องไร่ท้องนา ก่อนจะรับซื้อในราคาตัวละ 8 บาท จากนั้นบรรจุลงกล่องทั้งยังเป็นๆ ส่งมาให้เธอที่กรุงเทพฯ ผ่านทางรถตู้โดยสาร ในหนึ่งเดือนจะส่งมาให้ราว 4 ครั้ง

เมื่อได้รับวัตถุดิบแล้ว แฟนหนุ่มและแม่ของแฟน จะทำหน้าที่ล้างทำความสะอาด ปรุงรส นำไปทอด แล้วค่อยนำมาเสียบไม้ ส่วนตัวเธอมีหน้าที่ขนของขึ้นรถเมล์ก่อนมาเดินขายที่ถนนข้าวสารเป็ประจำทุกวัน ตั้งแต่หกโมงเย็นไล่ไปจนถึงตีสอง บางวันขายดีหน่อยห้าทุ่มก็ได้กลับบ้าน

“แฟนหนูขายของเล่นอยู่ที่ถนนข้าวสารเหมือนกัน  แต่แม่กับพ่อหนูบอกว่าแมงป่องรายได้ดีกว่า เลยตัดสินใจขายหารายได้อีกทาง  ทุกวันนี้ขายได้วันละประมาณ 10 กว่าตัว บางวันก็ขายหมดเลย 30 กว่าตัว เดินขายไปเรื่อยๆ ไม่แข่งกับใคร ต่างคนต่างขาย และหนูไม่ห้ามถ่ายรูป เลยมีคนมาขอถ่ายรูปเฉยๆแบบไม่ซื้อเยอะแยะเลย แต่ก็ขี้เกียจไปเก็บตังค์เค้า”นิน เล่าเสียงซื่อๆ

บึ้ง หรือ แมงมุมยักษ์ ขายตัวละ 500 บาท

ก่อนบอกต่อ คนที่เดินแบกถาดขายสินค้าแบบเดียวกับเธอในถนนข้าวสารนั้น มีถึง 30 กว่าเจ้า และยังมีแบบรถเข็นอีก 5-6 เจ้า ส่วนราคาขายจะแตกต่างกันไปตามขนาดของสินค้า อย่างตัวเล็กหน่อย เริ่มต้นที่ตัวละ 50 บาท ไล่ไปจนถึงตัวละ 200 บาท ส่วนบึ้ง หรือแมงมุมยักษ์ ซึ่งหายากมากกว่าแมงป่อง ราคาเปิดวันนี้ เธอตั้งไว้ที่ตัวละ 500 บาท

นิน บอกอีกว่า ลูกค้าที่อุดหนุนเธอนั้น มีทั้งคนไทยและต่างชาติ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นฝรั่ง ทั้งผู้ชายและผู้หญิง ที่มักมาซื้อกิน “โชว์เพื่อน” ก่อนถ่ายรูป ถ่ายคลิป เก็บไว้ เป็นที่สนุกสนาน เพราะฝรั่งมักชอบของแปลกๆอยู่แล้ว และคนที่ซื้อส่วนใหญ่ ก็ไม่ถามว่าคือตัวอะไร เพราะรู้จักกันดีอยู่แล้วว่ามันคือ สกอร์เปี้ยน และ สไปเดอร์

“คนมาขายกันหลายเจ้าเลยต้องรู้จักขาย จะมัวขายราคาเดียวไม่ได้ ราคาก็ต้องลดหลั่นไปตามขนาด อย่าง หนูพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่จะพยายาม บอกมันคือสกอร์เปี้ยน กับ สไปเดอร์ วันฮันเดรดบาท บ้าง  วันฟิฟตี้บาทบ้าง”นิน เล่ายิ้มๆ

ก่อนบอกต่อว่า ถ้าวันไหนเธอขายของไม่หมด สามารถนำเก็บเข้าตู้เย็นแลละนำออกมาอุ่นขายใหม่ในวันรุ่งขึ้นได้ เธอจึงตั้งใจจะขายแมงป่องทอดนี้ ไปเรื่อยๆ เพราะรายได้ดีกว่าขายอย่างอื่น มีรายรับคืนหนึ่งอยู่ราวหลักพันบาท หักต้นทุนแล้วเหลือกำไรหลายร้อย สามารถเลี้ยงตัวและครอบครัวได้ดีพอสมควร

“ตั้งแต่ขายมา ของไม่เคยขาดนะ มีอยู่เรื่อยๆ คงเพราะแมงป่องมันออกลูกเยอะก็ได้  และเดินขายแบบนี้สะดวกดี เพราะฝรั่งไม่ชอบเผ็ด เลยไม่ต้องมีน้ำจิ้ม แค่ปรุงรสให้มีเค็มๆหวานๆเขาพอใจแล้ว”นิน บอกส่งท้ายมาอย่างนั้น