ปลูกมะพร้าวน้ำหอม ดีกว่าอย่างอื่น เพราะตลาดต้องการ นักท่องเที่ยวจีนนิยมมาก

ปลูกมะพร้าวน้ำหอม ดีกว่าอย่างอื่น เพราะตลาดต้องการ นักท่องเที่ยวจีนนิยมมาก

ผมรับงานจัดรายการให้สถานีวิทยุมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

งานหลักที่ผมต้องทำคือการสัมภาษณ์คนทำงานศิลปะทั้งที่เป็น หนังสือ การวาดรูป และคนที่ประกอบอาชีพทางเกษตร

งานชิ้นแรกของผมที่จะนำออกอากาศ ผมต้องไปสัมภาษณ์พูดคุยกับเจ้าของสวนมะพร้าวน้ำหอมรายใหญ่ที่สวนเคหฟาร์ม ตำบลระแหง อำเภอลาดหลุมแก้ว จังหวัดปทุมธานี โทร. 081-855-8938

ที่ว่ารายใหญ่ก็เพราะเจ้าของสวนคือ คุณเปรม ณ สงขลา ปลูกมะพร้าวน้ำหอมไว้ถึง 2,000 ต้น บนเนื้อที่ 70 ไร่เศษ

วันที่ผมไปที่สวนจังหวะไม่ค่อยดีเท่าไร ทั้งนี้ก็เพราะเจ้าของสวนได้เก็บมะพร้าวส่งให้ผู้มาซื้อ ซึ่งมีทั้งลูกค้าประจำและขาจร เรียบร้อยไปแล้ว

ไม่นั้นจะได้ภาพสวยๆ น่าตื่นเต้นมาฝากผู้อ่าน จะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไรในเมื่อมีมะพร้าวจำนวนเป็นหมื่นๆ ลูก กำลังถูกขนส่งขึ้นรถ ผมกล้ายืนยันเช่นนี้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้มาเห็นก็เพราะ ไม่ต้องมาก มะพร้าวต้นหนึ่งได้เพียง 10 ลูก ถ้า 2,000 ต้น ก็จะได้ถึง 20,000 ลูก เลยทีเดียว

มารู้ตอนหลังว่า ราคาขายในเดือนนี้ ปลายปี 2564 ตกมาก คือ ขายได้ลูกละเพียง 5 บาท เท่านั้น

คุณเปรม ณ สงขลา ปลูกมะพร้าวน้ำหอมไว้ถึง 2,000 ต้น บนเนื้อที่ 70 ไร่เศษ

“เคยขายได้ถึงลูกละ 27 บาทก็มี” เจ้าของสวนบอก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะได้เงินมาก ทั้งนี้ก็เพราะ พอราคาดี มักเป็นช่วงเดียวที่มะพร้าวมักจะออกลูกน้อย

อย่างไรก็ตาม โดยเฉลี่ย มะพร้าวน้ำหอมของคุณเปรม จะผลิตผลได้ต้นละ 150 ลูกต่อปี คำนวณแล้ว ปีหนึ่งๆ เจ้าของสวนรับเงินไม่น้อยเลย โดยใช้เวลาปลูกแต่ละต้นเพียง 4 ปี เท่านั้น

เจ้าของสวนบอกว่า แต่ละต้นจะมีอายุกว่า 20-30 ปี กว่าจะตาย หมายถึงว่า เจ้าของสวนคงต้องตายก่อนต้นมะพร้าวนั่นเอง แต่ก็ไม่เป็นไร สวนก็จะกลายเป็นมรดกของลูกหลาน

ตอนที่ผมเดินเข้าไปในสวนกับคุณเปรม จะพบว่า ต้นมะพร้าวทุกต้นสูงเท่ากัน เพราะปลูกในปีเดียวกัน

แต่ละต้นก็สูงประมาณ 2 เมตรเท่านั้น เวลาเก็บผล ใช้วิธียืนเก็บได้ไม่ยาก

ไม่เหมือนกับต้นมะพร้าวที่เกาะสมุย เพราะแต่ละต้นจะสูง จนต้องจ้างให้ลิงช่วยเก็บ

คุณเปรม บอกว่า มะพร้าวน้ำหอมที่แกปลูกไว้ ถ้ามีอายุมากขึ้นก็จะสูงขึ้นเรื่อยๆ ถึงวันนั้นอาจต้องใช้ลิงให้ช่วยเก็บก็ได้

มะพร้าวน้ำหอม

ทำให้ผมนึกในใจว่าก็ดีเหมือนกัน ลิงจะได้มีงานทำไม่ต้องตกงาน

สวนมะพร้าวของคุณเปรมมีชื่อเสียงมาก จนกระทั่งมหาวิทยาลัยบางแห่ง ส่งนักศึกษามาฝึกงานปีละหลายคน

นักศึกษาที่มาเรียนรู้ที่สวนแห่งนี้ นอกจากได้ความรู้ติดตัวเกี่ยวกับการปลูกมะพร้าวแล้ว ยังรู้ไปถึงการขายด้วย

ถูกแล้ว การทำสวนผลไม้ทุกชนิด สิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้ก็คือ เรื่องการขาย ถ้าขายไม่เป็นก็จบ แปลว่า ทำสวนต่อไปไม่ได้แน่

ก่อนมาถึงวันนี้ คุณเปรมเจ้าของสวน เล่าให้ฟังว่า ตัวเองเรียนจบมาทางประมง จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ แต่ไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับที่เรียนมา ได้ทำงานอยู่กับน้ำดื่มชูกำลัง กระทิงแดง

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ ผมไม่ได้ถามรายละเอียด จากนั้น คุณเปรม ได้ลาออกมาทำวารสารเกี่ยวกับการเกษตรเป็นหลัก ได้พบกับความสำเร็จในการทำวารสารพอสมควร

วารสารที่ว่า ถ้าเอ่ยชื่อคนที่สนใจเรื่องการทำเกษตรจะต้องรู้จักทุกคน วารสารที่ว่ามีชื่อว่า “เคหการเกษตร” ทำหนังสือเล่มนี้มาตั้งแต่ปี 2519 ถึงปีนี้ก็ 45 ปีแล้ว

เป็นวารสารที่ขายดี มีสมาชิกทั่วประเทศจำนวนมาก แต่ก็ต้องหยุดตัวเอง เพราะมีแนวโน้มว่า คนจะอ่านหนังสือน้อยลงเรื่อยๆ ซึ่งเป็นไปตามยุคสมัยที่โลกได้เปลี่ยนแปลงเกือบทุกเรื่อง

ขณะทำวารสารเคหการเกษตร ก็ได้ไปหาซื้อที่ดิน โดยมีเป้าหมายครั้งแรกเพื่อทำนา เพราะบริเวณแห่งนี้มีแต่ทุ่งนา ต่อมาเกิดความคิดว่า น่าจะใช้ที่นามาปลูกมะพร้าวได้ และคงจะมีรายได้ดีกว่าปลูกข้าว โดยนำดินทุ่งนาไปให้กรมที่ดินตรวจดู ปรากฏว่าดินมีความเค็มเล็กน้อย ซึ่งต้นมะพร้าวชอบเหมือนกับที่ดินที่สามพราน และอีกหลายแห่งในเขตสมุทรสงคราม

เมื่อตัดสินใจได้แล้วว่าจะต้องปลูกมะพร้าวน้ำหอม จึงได้ขุดดินที่นายกร่อง และขุดสระเพื่อเปลี่ยนจากนาข้าวเป็นสวนมะพร้าว ปรากฏว่าได้ผลดี

ได้ผลดีจนกระทั่งมีชาวนาละแวกนั้น พากันปลูกมะพร้าวตาม ทุกรายได้ผลดีเช่นกัน

การทำสวนมะพร้าว น่าจะดีกว่าปลูกอย่างอื่น เพราะตลาดต้องการ โดยเฉพาะคนจีนนิยมกินมะพร้าวกันมาก

ช่วงที่ยังไม่มีโควิด มีคนจีน เข้ามาเที่ยวเมืองไทยกันเต็มไปหมด นับเป็นช่วงเวลาที่ขายมะพร้าวน้ำหอมได้ดีที่สุด

ตอนนี้ยังมีโควิดระบาด การขายก็ลดน้อยลงไม่ดีเหมือนเคย แต่ก็ยังหวังว่า อีกไม่นาน มะพร้าวน้ำหอมก็จะกลับมาขายดีเหมือนเดิมอีก

เมื่อผมได้พูดคุยกับเจ้าของสวน ทำให้ได้ข้อคิดว่า คนอายุเกิน 60 ปี แล้วก็ยังปลูกมะพร้าวน้ำหอมได้ เพราะตอนที่คุณเปรมลงมือปลูกมะพร้าวนั้น อายุ 64 ปี เข้าไปแล้ว

อายุมากก็ยังปลูกมะพร้าวน้ำหอมได้ ว่างั้นเถอะ