เงินเหลือวันละพัน อาจเป็นของแปลกของคนทั่วไป จบจุฬาฯ แต่มาขับแท็กซี่

เมื่อเร็วๆ นี้ ผมไปพบกับเพื่อนรักคนหนึ่งที่มีบ้านอยู่ซอยโชคชัย 4 ถนนลาดพร้าว ขากลับ ผมไม่อยากเดินออกจากบ้านเพื่อไปขึ้นรถแท็กซี่ให้เหนื่อย เพราะมีระยะทางยาวหลายร้อยเมตร ผมจึงใช้วิธีให้เพื่อนช่วยโทรศัพท์เรียกรถแท็กซี่ให้ ใช้เวลารอไม่นาน รถแท็กซี่ที่เพื่อนเรียกให้ก็มาจอดรออยู่หน้าบ้าน

ผมขึ้นไปนั่งบนรถ จึงเพิ่งสังเกตเห็นว่า คนขับเป็นผู้หญิง

เท่าที่ผมได้พบเห็น ในปัจจุบันมีผู้หญิงมีอาชีพขับแท็กซี่กันมากขึ้น เพราะสมัยนี้ ผู้หญิงสามารถทำอะไรต่ออะไรได้เหมือนกับผู้ชาย

ผมนั่งรถแท็กซี่ระยะทางจากต้นทางถึงปลายทาง ต้องใช้เวลากว่าชั่วโมง เพราะบ้านผมอยู่สำโรงในเขตจังหวัดสมุทรปราการ

ขณะนั่งอยู่บนรถ ผมถือโอกาสชวนคนขับแท็กซี่คุยไปเกือบตลอดทาง เพราะเธอกล้าเปิดเผยว่า เธอเรียนจบจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะอักษรศาสตร์ จึงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผมสนใจ

สนใจว่า อุตส่าห์เรียนจบจุฬาฯ แล้ว ทำไมจึงมามีอาชีพขับแท็กซี่

เรื่องนี้ เธอเล่าให้ฟังสรุปได้ว่า เธอเรียนจบจากจุฬาฯ คณะอักษรศาสตร์ เอกการละคร เธอเรียนจบก็ได้ทำงานที่กองถ่ายละครหลายแห่ง ได้ผลตอบแทนค่อนข้างดี แต่ที่ดีกับเธอก็คือได้ประสบการณ์ในการทำงาน ได้ติดตามกองถ่ายไปทั้งในประเทศและต่างประเทศ

ปัจจุบัน ถึงเธอจะขับแท็กซี่ แต่ก็ยังรับเขียนบทละคร และเขียนบทความให้นิตยสารฉบับหนึ่ง ที่ตัดสินใจมาทำงานขับแท็กซี่ ปัญหาใหญ่ก็เรื่องสุขภาพมากกว่าเหตุผลอื่นๆ

เธอยอมรับว่า เวลาทำงานอยู่กองถ่ายละครนั้นมีรายได้ดีกว่าขับแท็กซี่ก็จริง แต่เหนื่อยมาก

เข้าทำงาน ออกงานไม่ตรงเวลา ถึงขนาดต้องอยู่กับกองถ่ายละครถึงสว่างก็มีบ่อย เรียกได้ว่า ไม่เป็นเวล่ำเวลา คือ เอาแน่นอนแต่ละวันไม่ได้เลย

ตอนเรียนจบใหม่ๆ อายุยังน้อย ยังแข็งแรงก็พอสู้ได้ แต่พอนานๆ เข้า ร่างกายเริ่มทนไม่ไหว สุขภาพแย่ลงด้วย

เธอจึงปรึกษากับแม่ว่าอยากเปลี่ยนอาชีพ แม่บอกว่า ถ้าไม่ไหวก็ให้ออกมาขับแท็กซี่

 ที่แม่แนะนำเช่นนี้ก็เพราะแม่เป็นคนขับแท็กซี่มาก่อนนั่นเอง จึงรู้ว่าการขับแท็กซี่มีดีอย่างไร แม่ขับแท็กซี่จนสามารถส่งลูกเรียนจบมหาวิทยาลัยได้

การขับแท็กซี่ที่ดีแน่ๆ ก็คือเป็นงานอิสระ เป็นนายตัวเอง อยากจะหยุดพักผ่อนเวลาใดก็ได้ หรือจะออกไปทำงานเวลาใดก็ได้เช่นกัน

ที่สำคัญ แม่มีรถแท็กซี่อยู่แล้ว พร้อมที่จะให้เธอออกจากงานมาขับแท็กซี่ได้เลย

จากนั้นไม่นาน เธอจึงตัดสินใจมามีอาชีพขับแท็กซี่อย่างมั่นใจ เพราะอย่างน้อยๆ เธอมีที่ปรึกษาอย่างดีคือแม่ของเธอเอง

การขับแท็กซี่จำเป็นต้องมีประสบการณ์ในการหาผู้โดยสาร เธอสามารถเรียนรู้ทางลัดจากแม่

เธอขับรถแท็กซี่รับจ้างมาถึงเวลานี้ก็เกือบปีแล้ว ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น

ไม่น่าเชื่อว่า การมามีอาชีพขับแท็กซี่ของเธอทำให้มีคนรู้จักเธอมาก จนกลายเป็นคนมีชื่อเสียง ทั้งนี้ก็เพราะ ได้ออกทีวี ได้ลงหนังสือพิมพ์ แล้วยังมีคนทำคลิปเผยแพร่ให้เธอด้วย

ผู้ที่นำเธอในอาชีพการขับแท็กซี่ไปเผยแพร่นั้น ไม่ได้เผยแพร่เฉยๆ ยังบอกหมายเลขโทรศัพท์ให้ติดต่อด้วย จึงทำให้ทุกวันนี้ เธอจะมีคนโทรศัพท์จองแท็กซี่แทบทุกวัน วันละหลายคนจนรับแทบไม่ไหว

ทั้งนี้ อาจเป็นของแปลกของคนทั่วไปก็ได้ว่า

“เรียนจบจุฬาฯ แต่ยังมาขับแท็กซี่” หรือไม่ก็ผู้โดยสารเห็นว่าเป็นเรื่องของความปลอดภัยมากกว่า ที่คนขับรถแท็กซี่เป็นผู้หญิง

เมื่อพูดถึงความปลอดภัย เธอบอกว่า จริงๆ แล้ว คนขับแท็กซี่ที่เป็นผู้หญิง น่าจะไม่ปลอดภัยมากกว่าผู้โดยสาร เพราะถ้าเป็นเวลากลางคืน เข้าตรอกซอกซอยอาจจะถูกผู้โดยสารจี้ปล้นเอาได้

สำหรับเรื่องนี้ เธอได้หาทางป้องกัน ถ้าเป็นเวลากลางคืน เธอจะไปรับลูกค้าตามศูนย์การค้า เพราะจะมีผู้โดยสารครั้งละหลายคน และผู้โดยสารส่วนใหญ่จะเป็นครอบครัว

ถ้าผู้โดยสารเป็นผู้ชาย แล้วให้ไปส่งในซอยลึกที่เธอเกรงว่าไม่ปลอดภัย เธอจะไม่ยอมรับ

เมื่อผมถามถึงรายได้ในการขับแท็กซี่ เธอตอบอย่างไม่ปิดบังว่า

 “เฉลี่ยวันหนึ่งๆ มีรายได้หักค่าใช้จ่ายแล้วมีเงินเหลือประมาณพันบาท”

วันนั้นเธอขับรถพาผมไปส่งถึงหมู่บ้านทิพวัล ถนนเทพารักษ์ ซึ่งอยู่ในเขตสมุทรปราการ ผมจ่ายค่าแท็กซี่ไปเพียง 200 กว่าบาทเท่านั้น (ไม่รวมค่าทางด่วน)

เธอบอกว่า เธอยินดีรับผู้โดยสารไปต่างจังหวัดได้ด้วย แต่ให้เช้าไปเย็นกลับ ไม่ค้างคืน ส่วนค่าโดยสารตกลงกันได้

ผมเกือบลืมบอกไปว่า เธอมีชื่อว่า วรรณกวี อยู่วัฒนา มีชื่อเล่นว่า แก้ว

ผู้อ่านและไม่ได้อ่านท่านใดอยากนั่งรถแท็กซี่ของเธอ โทรศัพท์จองได้ที่ 086-995-8501 และที่แฟนเพจบนเฟสบุ๊ก https://www.facebook.com/KaewTaxiDriver แต่ถ้าจองไม่ได้ก็อย่าว่ากัน เพราะเวลานี้เธอมีคนจองล่วงหน้าแน่นทุกวัน โดยเฉพาะช่วงเช้าถึงเที่ยง

เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อวันศุกร์ที่ 15 มกราคม พ.ศ.2564