#โควิด มา! หากินได้ไม่เหมือนเก่า ทำอาหารขายออนไลน์ ไม่ง่ายเหมือนที่พูดกัน

New Normal วิถีชีวิตใหม่ ทำไม่ค่อยถูกเหมือนกัน ทำๆ ไป ผ้าคาดปากก็เริ่มตกลงคางกลับไปคล้ายๆ เดิม จะไม่ตกก็ต้องมีโควิด แหยมมาใหม่ ตอนที่เขียนนี่ยังไม่มา อย่ามาน่ะดีแล้ว ที่ไม่เหมือนเก่าเลย คือ การทำมาหากิน ตราบใดที่นักท่องเที่ยวต่างประเทศยังเข้าไทยไม่ได้ อะไรๆ มันก็อั้นๆ ไปหมด

วิถีใหม่ ทำอะไรดี เขาบอกกันว่า คนหนึ่งต้องมีหลายตะกร้า โบราณเขาบอก “เหยียบเรือสองแคม” ซึ่งไม่ดี เดี๋ยวนี้ดี ทำอาชีพเดียวไม่พอ ควรมีอาชีพสำรองด้วย ไว้เผื่ออนาคตมีเหตุการณ์อย่างนี้กลับมาอีก  จะได้ไม่อดตาย

เอาเข้าจริง เราๆ ก็คิดไม่ออกครับทำอะไรดี คิดออกอย่างเก่ง ทำอาหารขายออนไลน์ ขายของออนไลน์ แต่มันไม่ได้ง่ายเหมือนกับที่พูดแนะกัน

ไหนจะต้องตีโจทย์ว่าจะขายอะไร ถนัดอะไร ขายผ่านอะไร ขายให้ใคร โฆษณายังไง โดนหักเท่าไหร่ สุดท้ายมีดวงในการขายของหรือเปล่าด้วย ถ้าไม่มีดวงด้านนี้ ขายยังไงก็ขายไม่ออก คนขายของได้เก่งต้องช่างเจ๊าะแจ๊ะครับ

ช่วงปิดโควิด ที่บ้านผม ลูกสาวเขาชอบขายของอยู่แล้ว พอดีมีเพื่อนแนะนำติดต่อกับร้านขายส่งกุ้งก้ามกราม เจ๊าะแจ๊ะกันถูกคอ เลยสั่งกุ้งสดเป็นๆ มาทุกวัน ขนาดเอาขึ้น “ฌาปนกิจ” ยังกระโดดหนีลงมาจากเตาเลย     กุ้งสด มา 10-15 ตัวโล โลละ 180-250 บาท เขาขายเอากำไรประมาณโลละ 100 เป็น 280-350 บาท แล้วแต่กุ้งตัวโต-ตัวเล็ก ที่ทำงานลูกสาวหยุดด้วย ทั้งกลางวันกลางคืน เขาเฝ้าเพียรโทรหาเพื่อนคนโน้นคนนี้ ลงในเฟซ ในไลน์ แต่ไม่ลงแอพขายอาหารเพราะโดนหักเยอะ ขายในรูปแบบกุ้งสดแพ็กใส่ลังโฟมไปต่อ หรือให้เผาเพิ่มอีกโลละ 50 บาท พนักงานฌาปนกิจกุ้ง คือ ผมเอง

เผากุ้งเป็นนี่ ต้องโหดเข้าไว้ เอาคีมกดคอแล้วท่องสัพเพสัตตา วันหนึ่งเผากันประมาณ 10 โล สูงสุดที่เคยเผา 30 โล เยอะกว่าร้านอาหารอีก ที่ว่ามานี้คือจะบอกว่า การขายของให้ได้ดีนั้นต้องมีพวก และช่างจำนรรจาดีกว่าพึ่งใบบุญจากแอพขายอาหารอย่างเดียว ที่พึ่งพอได้ คือ มาร์เก็ตเพลสที่เปิดให้ใช้ฟรีต่างๆ  ขยันเข้าไปโพสต์ พอได้อยู่

เมนูกุ้ง สามารถแผลงไปได้มากมายโดยไม่ต้องสะสมของเยอะ ที่ต้องแผลง เพราะลูกค้ากลุ่มเดิมกินกุ้งเผาทุกวันก็เบื่อเป็นเหมือนกัน และยังเป็นการระบายกุ้งสดส่วนที่เหลือจากการขายแต่ละวัน เนื่องจากกุ้งสดต้องมีการสั่งสำรองไว้บ้างกรณีมีลูกค้าขาจร (พักหลังคนในซอยเริ่มสั่งหลังจากติดป้ายหน้าบ้านไว้ตั้งนาน) จึงต้องนำกุ้งไปแช่แข็ง ข้ามหนึ่งคืนไม่เหมาะกับการเอามาเผาแล้ว ต้องเอาไปทอดทำอาหารต่างๆ จึงออกมาเป็น ฉู่ฉี่กุ้งแม่น้ำ กุ้งแม่น้ำคั่วพริกเกลือ กุ้งแม่น้ำผัดสะตอ กุ้งแม่น้ำทอดกระเทียมพริกไทย ข้าวผัดมันกุ้งใส่กุ้งเผาแบะกลาง กุ้งทอดซอสมะขาม กุ้งอบวุ้นเส้น

หน้ามังคุด ที่ผ่านมายังมี แสร้งว่า ยำไข่จะละเม็ดกุ้งแม่น้ำ ต่อมาได้แหล่งขายอาหารทะเลเพิ่มขึ้น เขาเห็นเราขายได้ก็เสนอตัวเข้ามาเอง มีปูม้านึ่งแล้วแกะ ปูม้าดองยำ ปูไข่ดอง หมึกกระดองสด หมึกกล้วยสด เนื้อปูแกะแล้วส่วนต่างๆ เลยมีข้าวผัดปูเพิ่มขึ้นมาอีก ขายดีซะด้วย

ไปๆ มาๆ ที่บ้านกลายเป็นร้านอาหารขนาดย่อม จนลูกสาว เริ่มมีความอยากลงถังกุ้ง ออกซิเจน จะไปเอากุ้งมาจากนครปฐม แต่พอสืบไปสืบมา ต้องไปเลือกกุ้งเอง ซื้อทีไม่ต่ำกว่า 30 โล และราคาหน้าบ่อไม่ต่างไปจากคนกลางที่จัดส่งกุ้งให้อยู่ ซึ่งนิสัยดี แถมโน่นแถมนี่ให้กินอยู่เรื่อย เรียกให้ส่งกุ้งเมื่อไหร่ก็มา เลยไม่รู้จะเปลี่ยนทำไม

ไม่นานนักโควิด ไปขวิดไกลๆ คนกรุงหน้ากากตก ลูกสาวกลับไปทำงาน กิจการขายกุ้งสดเลยเป็นเส้นกราฟขาลง ยังพอมีอยู่ แต่เมื่อแม่ค้ากลับไปทำงานประจำ เลยไม่มีเวลาขายของเหมือนตอนหยุดโควิด แปลว่าหมดเทศกาลกุ้งสดไปพร้อมกับโควิด ชีวิตกลับเข้าสู่วิถีเก่าแบบใหม่ คือ คาดหน้ากาก ล้างมือ ยืนห่างๆ เดินไม่แกว่ง หลบหลีกไว ทำตัวลีบ กินช้อนกู มาด้วยกันไปกินคนละโต๊ะ (ตอนนี้กินด้วยกันได้แล้ว) ไปไหนต้องยืดอกพกถุง (เข้าห้าง) ยืนให้เขายิงหน้าผาก ติดสติ๊กเกอร์สีเต็มตัว (วันหนึ่งเข้าหลายที่) ควักมือถือสแกนคิวอาร์โค้ดทั้งเข้าและออก (บางทีทำท่าสแกนไปงั้น กดไม่เสร็จ และลืมกดเช็กเอาต์)

จะว่าไป วิถีชีวิตใหม่ก็สนุกดี เดี๋ยวก็ชิน ทำให้ร้านรวงและคนสะอาดมากขึ้น แต่ตังค์ในกระเป๋าน้อยลงนี่ซิ

ทำไงดี!?!

พบกับ อ.ยศพิชา คชาชีวะ ที่จะมาแชร์เทคนิคร้านอาหารในยุคหลังโควิด-19 ได้ที่งานสัมมนาประจำปีของเส้นทางเศรษฐีออนไลน์  “SMEs New Normal” ไปต่อแบบไหน…ถึงจะรอด!?! ที่จัดโดย  “เส้นทางเศรษฐีออนไลน์” ในวันที่ 20 สิงหาคม 2563 เวลา 12.30-16.30 น.

เปิดรับลงทะเบียนออนไลน์ฟรี แล้ววันนี้ > https://bit.ly/3gZZxK3 <