แท็กซี่โอด “เศรษฐกิจ-โควิด-19” กระทบหนัก บางวันเข้าเนื้อ ขับยังไม่ได้ค่าเช่ารถ เพ้อ “ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน”

ตั้งแต่ช่วงเศรษฐกิจเริ่มเงียบเหงา ผนวกกับกระแสข่าวไวรัสโควิด-19 วันนี้มีโอกาสกลับมาใช้บริการรถสาธารณะอย่าง “แท็กซี่” ย่านหมอชิต เป็นครั้งแรก

เปิดประตูบอกจุดหมายกับพี่คนขับ ที่สวมหน้ากากอนามัยป้องกันตัวเองเรียบร้อย บรรยากาศในรถสะอาดสะอ้าน กลิ่นหอมอ่อนๆ เหมือนวุ้น ด้วยความสงสัยว่ามันคือกลิ่นอะไร บทสนทนาระหว่างทางจึงเกิดขึ้น และได้รู้ว่า กลิ่นที่ว่านั้นคือกลิ่นของเตยหอม ที่พี่คนขับวางเอาไว้หลังรถ

บทสนทนาเกี่ยวกับเตยหอมสิ้นสุดลง พร้อมกับเสียงบ่นตัดพ้อเล็กน้อยของพี่คนขับ

“ช่วงนี้เจอแต่ลูกค้าเงียบ”

ประโยคสนทนาเรื่องใหม่ถูกเอ่ยขึ้นมาจากพี่คนขับ ด้วยความสงสัย จึงถามให้กระจ่าง พี่คนขับจึงขยายความว่า ช่วงนี้ลูกค้าไม่ค่อยใช้บริการรถแท็กซี่กันเท่าใดนัก เนื่องจากเศรษฐกิจย่ำแย่ คนรัดเข็มขัดกันเยอะ อีกทั้งสถานการณ์โควิด-19 ในปัจจุบัน ทำคนไม่ค่อยออกจากบ้าน ทำให้ได้รับผลกระทบที่หนักเอาการ

“ช่วงนี้แย่หนู จากที่เคยขับได้วันละสองสามพัน เดี๋ยวนี้ขับได้ห้าหกร้อยเอง บางวันขับทั้งวันยังไม่ได้ค่าเช่ารถเล้ย รถนี่ก็เหลืออีกแค่ 2 ปีจะผ่อนหมดได้เป็นของตัวเองแล้ว แต่ขับได้อย่างนี้ บางวันก็เข้าเนื้อก็ต้องควักเงินมาโป๊ะ ว่าจะรอดูอีกสักเดือนสองเดือน ถ้าเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ก็คงต้องคืนรถให้เขา” พี่คนขับ เล่าด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

ได้ฟังแล้วก็สะท้อนใจ พร้อมถามต่ออีกว่า ไม่มีอาชีพเสริมอะไรหรือ?

“ก็มีขับแกร๊บครับ แต่ลูกค้าก็ไม่ค่อยเรียกเหมือนกัน ตอนนี้ก็อาศัยลูกค้าประจำเขาเรียกใช้บริการ แต่เขาก็ไม่ค่อยออกจากบ้าน ก็เลยไม่ได้เรียกกัน ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนเนอะ” พี่คนขับ แกว่าอย่างนั้น

ได้ฟังแล้วก็พยักหน้าเห็นด้วย พร้อมๆ กับมาถึงที่หมายพอดี มิเตอร์หยุดเลขที่ 61 บาท ด้วยความเห็นใจ ผนวกกับมารยาทของพี่คนขับ จึงจ่ายแบงก์ร้อยและไม่รับเงินทอน พี่คนขับยิ้มขอบคุณยกใหญ่ พร้อมขับรถจากไปหาเงินต่อ