แม่ค้าน่าร้ากกก! ทำมาสารพัดอาชีพ พริตตี้-เปิดผับ-ลูกจ้าง-เจ้าของร้านวุ้น

แม่ค้าน่าร้ากกก! ทำมาสารพัดอาชีพ พริตตี้-เปิดผับ-ลูกจ้าง-เจ้าของร้านวุ้น

หลายวันก่อน มีโอกาสไปเดินเตร็ดเตร่แถวห้างดังย่านฝั่งธน แหล่งช็อปปิ้งทั้งของคนไทยและนักท่องเที่ยวต่างชาติ มีโอกาสพบปะกับแม่ค้าขนมหวานท่านหนึ่ง อัธยาศัยยิ้มแย้ม น่ามอง เลยลองเข้าไปเลียบเคียงดูสินค้าที่เธอกำลังเชิญชวนให้เลือกซื้อ เห็นเป็นวุ้น สีสันสดใสสารพัดหน้า ราคาขายชิ้นละไม่แพงนัก เลยอุดหนุนมาชุดหนึ่ง

ระหว่างรอขนมใส่ถุงกลับบ้าน ถือโอกาสชวนคุย แม่ค้าหน้าหวานใจดีเหลือหลาย ให้ข้อมูลกันแบบกันเอง    แนะนำตัว ชื่อ มิว – แพรวไพลิน ยูโซะ อายุสามสิบเศษ พื้นเพเป็นคนกรุงเทพฯ เรียบจบปริญญาตรีจากคณะการโรงแรม มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เคยรับจ๊อบ เป็น “พริตตี้” ตามงานอีเว้นต์ต่างๆ  ทั้งงานบ้าน งานรถ ทำอยู่จนเรียนจบ แม้รายรับจะดีมากแต่ก็ไม่แน่นอน บางเดือนมี บางเดือนไม่มี เลยรู้สึกเบื่อ กระทั่งเลิกรับงานไปในที่สุด

เมื่อหันหลังให้วงการพริตตี้รับงานตามอีเว้นต์แล้ว คุณมิว คิดอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง เลยไปลงหุ้นเปิดร้านเหล้า ย่านตลิ่งชันอยู่ 5 ปี โดยเธอ ทำหน้าที่ทุกอย่าง ทั้งคุมลูกน้อง  ทำบัญชี ดูแลร้าน ฯลฯ พอกิจการอิ่มตัว เลยลองเข้าทำงานประจำ เป็นผู้ช่วยในร้านขนมของรุ่นพี่ ที่เปิดอยู่บริเวณ ชั้น 4 ที่ไอคอนสยาม

แม่ค้าหน้าตาดีท่านเดิม เล่าให้ฟังต่อ ใช้ชีวิตลูกจ้างในร้านขนมหวานอยู่สิบกว่าเดือน รู้สึกไม่ค่อยคล่องตัว เพราะต้องเข้าออกงานเป็นเวลา ประกอบกับมีเพื่อนรุ่นพี่อีกคนมาชักชวนให้เปิดร้านขายขนม เพราะมีพื้นที่ให้เช่า อยู่บริเวณลานอีเว้นต์ชั้น 1 ของไอคอนสยาม เลยตัดสินใจลาออกมาเปิดร้านเล็กๆ ขายขนมของตัวเอง

เมื่อจะตั้งต้นมีกิจการของตัวเอง สิ่งแรกที่คุณมิวต้องทำคือ สำรวจตลาดว่ามีสินค้าอะไรที่ยังไม่มีขาย ขณะเดียวกัน ก็ต้องสำรวจตัวเองด้วยว่า มีความสามารถในการทำอะไรได้บ้าง

“เริ่มแรก ทำวอฟเฟิลขาย สูตรที่ได้ก็เสิร์ชเอาจากอินเตอร์เน็ต แต่พอลองทำตาม ใช้ไม่ได้ต้องเททิ้งหลายหม้อมาก ต่อมาเปลี่ยนเป็นทำวุ้นหน้าต่างๆ สูตรก็เสิร์ชเหมือนเดิม แต่ด้วยมีพื้นฐานเรื่องทำพุดดิ้งนมสดอยู่ก่อน คราวนี้เลยไม่ยากเท่าไหร่” คุณมิว ว่ามาอย่างนั้น

ถามถึงผลตอบรับ เจ้าของเรื่องราว บอก ตอนเปิดขายครั้งแรก ลุ้นเหมือนกัน แต่ปรากฏขายดี ได้ค่าเช่า มีกำไรพอใช้ได้ ลูกค้าหลักเกินครึ่งของเธอเป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ ส่วนคนไทยมีบ้างแต่ไม่มากเท่าลูกค้าต่างชาติ ส่วนรสชาติที่หลายคนชื่นชอบ ได้แก่ มะพร้าว กะทิ มะม่วง ใบเตย ลอดช่อง ซึ่งเธอจะทำมาขายวันละราว 30 หน้า หน้าละ 1 ถาด

“เคยคิดอยู่เหมือนกัน วุ้นจะขายได้เหรอ ค่าที่เดือนละหลายหมื่นบาท แต่ยอมรับเลย ไม่ได้คิดคำนวณก่อนเลยว่าต้องขายวันละเท่าไหร่ ถึงจะคุ้มค่าเช่าที่ คิดแต่ว่าต้องทำได้ คนอื่นยังขายได้ เราก็ต้องขายได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องวัดกันเดือนต่อเดือน ตามสัญญาที่ทำไว้กับไอคอนสยาม ด้วย” คุณมิว ทิ้งท้ายอย่างนั้น