“หัวสิงโต” ลูกชิ้นแห่งความสุข คือ หมูสับทอดตุ๋นผักกาดขาว ทำไม่ยาก อร่อยมาก

“ซือจึโถว” 狮子头 แปลว่า หัวสิงโต เป็นลูกชิ้นแห่งความสุข หรือ “ซื่อสี่หวานจึ” 四喜丸子 หัวสิงโตนี้อธิบายให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ หมูสับทอดตุ๋นผักกาดขาว ชาวจีนนิยมตั้งชื่ออาหารให้มีความหมายมงคล และสิงโตก็เป็นสัตว์มงคลของชาวจีน ซือจึโถว เป็นอาหารที่เกิดขึ้นในราชสำนักจักรพรรดิหยางแห่งราชวงศ์สุย ในมณฑลเจียงซูทางตะวันออกของจีน จึงเป็นอาหารคลาสสิกของหวยหยางที่รวมถึงเซี่ยงไฮ้ด้วย

ชาวจีนกล่าวกันว่า นอกจากการขุดคลองต้ายุ่นเหอจากปักกิ่งไปหังโจว ที่มีอายุกว่าพันปี ซึ่งถือเป็นงานวิศวกรรมที่ยิ่งใหญ่ของโลกและสร้างคุณูปการต่อความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจในยุคต่อมา  ความดีอย่างที่สองก็คือหัวสิงโตนี่แหละ! ที่จักรพรรดิราชวงศ์สุยได้สร้างขึ้น โดยได้รับแรงบันดาลใจมาจากตอนที่ขุดคลองแล้วไปพบหุบเขาหนึ่งเต็มไปด้วยดอกทานตะวันบานสะพรั่งงดงาม  จึงมีบัญชาให้เชฟในวังหลวง คิดค้นอาหารที่ทำให้พระองค์รำลึกถึงดอกทานตะวันในหมู่บ้านนั้น แล้วเชฟก็สร้างสรรค์ดอกทานตะวันเบ่งบานในชามมาให้

ต่อมาในสมัยราชวงศ์ถัง อาหารจานนี้ก็ยังคงได้รับความนิยม และได้ตั้งชื่อเป็นเกียรติแก่ลิฉงยี่ ผู้กล้าหาญราวเจ้าป่า โบกสะบัดธงรูปสิงโตจนชนะในการรบ จากดอกทานตะวันจึงกลายมาเป็นหัวสิงโต ดังนี้แล

หัวสิงโต ทำมาจากหมูสับนำไปหมักเครื่อง ปั้นเป็นลูกกลมๆ ลูกโตๆ นำไปทอด แล้วนำไปตุ๋นกับผักกาดขาว แต่ก็เคยเห็นที่ใช้ผักบ็อคชอย หรือผักกวางตุ้งฮ่องเต้ ซึ่งผักนี้แทนแผงคอสิงโตที่มีสีขาวและสีเขียวราวหยก ต้มให้เปื่อยนุ่มเช่นเดียวกับต้มจับฉ่าย เป็นอาหารที่ทำไม่ยากและอร่อยมากค่ะ

ฉันรู้จักกับซือจึโถว มาตั้งแต่ยังเด็กแต่ไม่เคยรู้จักชื่อเลย เพราะมันไม่ใช่อาหารประจำครัวของชาวแต้จิ๋วอย่างบ้านฉันหรอก แต่ที่ฉันรู้จักก็เพราะมีคนแถวบ้านมาขอร้องให้แม่ทำให้กิน โดยเขาไปขอสูตรมาจากพี่สาว บอกวิธีทำ และไปซื้อวัตถุดิบมาให้เสร็จสรรพแล้วนำมาให้แม่ปรุง

ฉันจำได้ว่าทุกครั้งที่แม่ทำก็จะตุ๋นกันหม้อใหญ่ๆ เพราะมันอร่อยเหลือเกิน ฉันมักจะนึกถึงความอร่อยนั้นแล้วพยายามค้นว่ามันคืออะไร จนมาพบว่ามันคือ หัวสิงโต และได้กลายมาเป็นอาหารอีกอย่างที่ฉันชอบทำมาจนบัดนี้

ส่วนผสมหลักๆ คือ หมูก้อนทอดและผักกาดขาว โดยหมูก้อนนั้นจะใช้หมูสับติดมัน เครื่องอย่างอื่นก็มีหลายสูตร บ้างใส่หอมหัวใหญ่ กระเทียม ต้นหอมซอย หรือจะใส่สามเกลอแบบไทยๆ คือ รากผักชี กระเทียม พริกไทยก็อร่อย  นอกจากนั้นยังอาจเพิ่มแห้ว เห็ดหอม เห็ดหูหนู และเต้าหู้ด้วย โดยทุกอย่างต้องสับเป็นชิ้นเล็กๆ ฉันก็ใส่ปนๆ กันแล้วแต่ว่ามีอะไร ปรุงรสด้วยซีอิ๊วขาว น้ำมันงา น้ำตาลนิดหน่อย และพริกไทยป่น เหยาะเหล้าจีนลงไปเพิ่มความหอม แล้วใส่ตัวประสานให้เนื้อหมูจับตัวดีขึ้นคือ แป้งมันหรือแป้งข้าวโพดสักช้อนชา บ้างก็ใส่ไข่ด้วยแต่ฉันไม่ได้ใส่ เพราะเราต้องตุ๋นนานพอควร ถ้าไม่ใส่แป้งสิงโตอาจหัวแตกได้

จากนั้นก็ลงมือนวดให้เข้ากัน ปั้นเป็นก้อนกลมแน่นๆ ฉันจะปั้นลูกขนาดเล็กหน่อยประมาณลูกปิงปอง เพื่อสะดวกในการกิน นำหมูก้อนนั้นไปทอดให้ผิวเหลืองทองแล้วพักให้สะเด็ดน้ำมัน

จากนั้นนำหม้อมาตั้งไฟใส่น้ำมันนิดหน่อย ตามด้วยกระเทียมบุบและขิงบุบหรือฝานเป็นแผ่น เจียวจนหอมก็ใส่ผักกาดขาวลงไปผัดให้สลด เรียงหมูก้อนทอดลงไป เติมน้ำให้พอท่วม ใส่พริกไทยเม็ดบุบลงไป ปรุงรสด้วยเกลือ และซีอิ๊วขาว ปรุงรสอ่อนๆ ไว้ เมื่อได้ที่รสจะจัดขึ้นเอง ตุ๋นไฟอ่อนๆ ประมาณครึ่งชั่วโมง หรือจนผักเปื่อยเท่าที่เราพอใจก็พร้อมรับประทานค่ะ

ลองทำดูค่ะแล้วคุณจะติดใจ