“โดชีรัก” กล่องข้าวน้อยเกาหลี จะกินให้สนุก ต้องปิดฝาแล้วเชก เชก เชก

ตอนเด็กๆ ใครเอาข้าวกล่องไปกินที่โรงเรียนกันบ้าง ฉันจำได้ว่าตอนเรียนชั้นประถมศึกษาก็หิ้วข้าวใส่กระติกที่ชั้นล่างใส่ข้าว ชั้นบนมีถาดใส่กับข้าว ที่ฉันจำได้แม่นก็เพราะว่าตอนตักข้าวใส่กระติกนั้นใส่เอาตอนร้อนๆ แล้วปิดฝาหิ้วไปโรงเรียน พอถึงเวลาพักเที่ยงจะเปิดฝากล่องมากินก็เปิดไม่ได้เพราะฝามันดูดแน่นกลายเป็นสุญญากาศไปเสียแล้ว กว่าจะได้กินก็ต้องไปเรียกให้ใครต่อใครมาช่วยกันเปิดวุ่นวายไปหมด ถ้าเปิดไม่ออกก็อดกิน จึงทำให้ฉันจำได้ไม่ลืมแม้เวลาผ่านมาหลายสิบปีแล้ว

แต่จะให้เก๋ากว่านั้น ต้องเป็นกล่องข้าวสี่เหลี่ยมทำด้วยอะลูมิเนียม บางแบบมีตัวล็อกเล็กๆ ด้วย เคยเห็นกล่องข้าวอะลูมิเนียมแบบนี้หลายประเทศในเอเชีย ที่แน่ๆ คือ จีน และเกาหลี ซึ่งแต่ก่อนเด็กนักเรียนเกาหลีเขาจะเอาข้าวกล่องไปกินที่โรงเรียนด้วย เพราะที่โรงเรียนไม่มีอาหารขาย แต่สมัยนี้จะมีหรือไม่นั้น ไม่แน่ใจ

ข้าวกล่องเกาหลี เรียกว่า “โดชีรัก” 도시락 โดยมีข้าวสวย และกับข้าวต่างๆ ที่เป็นเครื่องเคียง ซึ่งแม่บ้านเกาหลีมักทำติดตู้เย็นไว้ เรียกว่า “พันชัน” 반찬 จะใส่อะไรก็แล้วแต่ว่ามีกับข้าวอะไร ไม่ได้มีอะไรตายตัว

ส่วนข้าวกล่องที่ใส่กล่องโลหะสี่เหลี่ยมแบบโอลด์ไทม์นี้จะเรียกว่า “เย็นเนลโดชีรัก” 옛날도시락          คนเกาหลี ก็มีความหลังกับข้าวกล่องถึงขนาดเป็นเมนูพิเศษในร้านอาหารเลยทีเดียว ไม่ว่าชนชาติไหนก็มีความนอสตาเจีย โหยหาอดีตเหมือนกัน เย็นเนลโดชีรัก มักจะเป็นข้าวสวย ผัดกิมจิ อาจมีกับข้าวอย่างอื่นด้วย โปะด้วยไข่ดาว โรยงา และมีสาหร่ายกรอบ ตอนสำคัญคือ เวลากินจะนำกล่องนี้มาเขย่าให้เข้ากันกลายเป็นข้าวยำ เดาว่าคงเป็นการเล่นเพื่อความสนุกของเด็กๆ ที่กลายมาเป็นความทรงจำอันแสนสุขของวัยเยาว์กับเพื่อนๆ ในโรงเรียน

เย็นเนลโดชีรัก จึงเป็นอาหารที่มีในเมนูของบางร้านเพื่อให้ระลึกถึงความหลัง กล่องข้าวในภาพนี้เป็นของร้านอาหารปิ้งย่างในกรุงโซล หลังจากการย่างเนื้อแล้วก็สั่งข้าวมาผัดกับกิมจิ โปะด้วยไข่ดาว โรยงา และสาหร่ายกรอบ จะกินให้สนุกก็ปิดฝาแล้วเชก เชก เชก คุณก็จะกลับไปสู่วัยเด็กอีกครั้ง