เผยแพร่ |
---|
หลายคนเข้าใจว่า หากมีการตบตีทำร้ายร่างกายกันเล็กๆน้อยๆ จากนั้นก็ขึ้นโรงพัก เสียค่าปรับ ก็จบ
แต่ในแง่ของกฎหมายแล้ว อาจไม่ได้เป็นเช่นนั้น
เพราะการตบตี ทำร้ายร่างกายอาจเข้าข่ายเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 391ที่ว่า “ผู้ใดใช้กำลังทำร้ายผู้อื่นโดยไม่ถึงกับเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจ ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งเดือนหรือปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ”
ในกรณีความผิดตามมาตรา 391นี้ เป็นคดีลหุโทษ ตามกฎหมายอาญามาตรา 102 ที่ว่า “ความผิดลหุโทษคือ ความผิดซึ่งต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งเดือน หรือปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ”
สำหรับคดีลหุโทษ หากจะเลิกกันได้ ต้องเป็นไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 37 และโดยเฉพาะอย่างยิ่งมาตรา 38
นั่น คือ เจ้าพนักงานต้องเห็นว่าผู้ต้องหาไม่ควรได้รับโทษถึงจำคุก จะมีอำนาจเปรียบเทียบปรับได้ ขณะเดียวกัน ต้องมีความยินยอมของผู้ต้องหาและผู้เสียหายด้วย คดีจึงจะเลิกกันได้ด้วยการปรับของเจ้าพนักงาน
ดังนั้น ประเด็นจึงอยู่ที่ว่าถ้าเจ้าพนักงานไม่เห็นควร หรือ หากผู้เสียหายไม่ยินยอม หรือแม้ผู้เสียหายยินยอมแต่ผู้ต้องหาไม่ยินยอม ก็เป็นไปได้ว่าเรื่องอาจจะถึงศาล นั่นคือ ไม่จบง่ายๆ ด้วยการเสียค่าปรับ ดังที่เข้าใจกัน
หมายเหตุ รายการฎีกาชาวบ้าน เป็นรายการกฎหมายใกล้ตัว ที่เข้าใจได้ง่ายๆ โดยนายโอภาส เพ็งเจริญ คอลัมนิสต์สัพเพเหระคดี หนังสือพิมพ์มติชนรายวัน และนางสาวเสาวลักษณ์ สวัสดิ์กว้าน ผู้ดำเนินรายการ