“เปเปส อิกัน” งบปลาห่อใบตอง อาหารพื้นเมืองของชาวซุนดา

ต้นกล้วยเป็นสัญลักษณ์ของพืชในเขตร้อนที่ผูกพันกับวิถีชีวิตชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นต้นไม้ที่ใช้ได้สารพัดประโยชน์ ในครัวอาเซียนเราใช้ใบกล้วยมาทำเป็นกระทงเป็นภาชนะใส่อาหาร หรือแค่ปูใบกล้วยใบแล้ววางอาหารบนนั้นนั่งล้อมวงใช้มือเปิบไม่ต้องล้างถ้วยชามให้เสียเวลา ประเทศในอาเซียนทุกประเทศรู้จักใช้ใบตองมาห่อใส่อาหารแล้วนำไปทำให้สุก ไม่ว่าจะเป็นของคาวหรือของหวาน

อาหารที่ฉันจะเล่าในตอนนี้ก็ใช้ใบตองมาห่อ มีชื่อว่า “เปเปส อิกัน” (Pepes Ikan) หมายถึง งบปลา นั่นเอง แต่เป็นงบปลาของชาวซุนดาที่อยู่บนเกาะชวาตะวันตก และเกาะบาหลีของประเทศอินโดนีเซีย ที่จริงแล้วสามารถใช้เนื้อสัตว์อย่างอื่นแต่ในเมื่ออยู่บนเกาะมีปลามากมายอยู่แล้ว งบปลาจึงนิยมกินกันมากกว่าอย่างอื่น ปลาที่ใช้ก็เป็นปลาทะเลที่หาได้ง่าย เช่น ปลาอินทรี ปลานวลจันทร์ทะเล และปลาทู

เครื่องแกงประกอบไปด้วย พริก หอม กระเทียม ขิง ข่า ขมิ้น ตะไคร้ มะเขือเทศ ตำรับซุนดานั้นต้องใส่แคนเดิ้ลนัทด้วยซึ่งเป็นเมล็ดของพืชที่จะใส่ในเครื่องแกงให้ความข้น เพื่อความสะดวกเราสามารถใช้เมล็ดมะม่วงหิมพานต์แทนได้  โขลกแล้วก็ปรุงรสให้เรียบร้อยด้วยน้ำตาลโตนด เกลือ น้ำมะขามหรือน้ำมะนาว นำเครื่องแกงนี้ไปหมักกับปลาให้เข้าเนื้อ แล้วจึงนำมาห่อด้วยใบตอง ใส่มะเขือเทศ ตะไคร้หั่นท่อน ใบมะกรูด ใบกระวาน และใบแมงลักลงไปในห่อด้วยเพื่อเพิ่มความหอมของสมุนไพร นำไปนึ่งให้พอสุก แล้วจึงนำมาย่างไฟอีกทีให้หอมฟุ้งจรุงใจ

 หุงข้าวสวยเอาไว้ เตรียมผักสดไว้กินแนมสักหน่อยพร้อมน้ำพริกกะปิครกเล็กๆ  ก็เอร็ดอร่อยกันถ้วนหน้า ไม่ต้องสงสัยว่าอาหารอินโดนีเซียมีน้ำพริกกะปิด้วยหรือ ขอตอบว่ามีค่ะ ชาวอินโดนีเซียรวมถึงชาวมลายูเขาก็มีน้ำพริกกะปิที่เรียกว่า “ซัมบัล เบลาชัน” (Sambal Belacan) แต่ของเขาจะใช้พริกแดงทั้งพริกชี้ฟ้า และพริกขี้หนูสีจึงแดงสดแต่เผ็ดน้อย ส่วนหัวหอม กระเทียม กุ้งแห้งนั้นแล้วแต่เพราะน้ำพริกกะปิเขามีสาขาย่อยแตกออกไปได้อีกหลายแบบ ถ้ามีส้มจี๊ดก็ให้ใส่ด้วยจะได้น้ำพริกกะปิแบบต่างชาติ กินงบไทย งบลาวแล้ว ลองงบอินโดดูบ้างค่ะ