“เขียง มะขาม”

จากนี้ไปประมาณร่วมเดือน เราจะตะลุยเชียงใหม่ด้วยกันครับ

มีทั้งร้านหรู ร้านข้าวแกง ร้านรถเข็นข้างถนน

เอามาตรฐานอะไรไม่ได้ แต่ถ้าคิดว่ารสนิยมเดียวกัน ก็อ่านเก็บไว้เผื่อเป็นข้อมูลแล้วกันครับ

เริ่มต้นร้านแรกเมื่อถึงเชียงใหม่ เข้าที่พักเก็บข้าวของเสร็จก็ดิ่งไปร้านแฟนเก่า(แก่) ระดับตำนานของเมืองเชียวนะครับ

ข้าวแกงเจ๊นงค์

วิ่งเลียบคูเมืองด้านใต้มาตามถนนศรีดอนไชย ซอยราชเชียงแสน 1 อยู่เยื้องๆ ประตูเชียงใหม่

ซอยแคบนิดหนึ่ง นะครับ เอารถไประวังรถสวน

ไปถึงร่วมๆ กลางซอย

ร้านอยู่ด้านขวามือ หาไม่ยากครับ

ถ้าไปเที่ยงหรือใกล้เที่ยง ร้านป้าเขาเหมือนเล่นเก้าอี้ดนตรี

ไปเร็วหน่อยก็ดี เขาเปิดตั้งแต่สายๆ แล้ว

ถึงปั๊บสั่งปุ๊บ

ผัดเผ็ดกบ-รายการนี้ไม่สั่งไม่ได้

เมนูโปรดคนการบินไทย

เคยมีพรรคพวกที่อยู่ภูเก็ต โทรศัพท์มาให้เพื่อนอีกคนที่อยู่เชียงใหม่วิ่งมาซื้อแล้วส่งขึ้นเครื่องไปให้กินประจำเกือบทุกวัน

ผัดเข้าเนื้อ กบหวาน เนื้อแน่น

แต่บอกไว้ก่อนว่าเครื่องแกงป้าแซ่บเผ็ดร้อนมาก

กินไปปาดเหงื่อไป

ขนาดนั้นยังสั่งเบิ้ล เอาเสียให้หายคิดถึง

ที่ไปด้วยคือผบ.และลูกชาย ซึ่งดีกรีกินเผ็ดยังต่างกันหลายระดับ

เขาเลยสั่งของแนมอย่างพะโล้ หอมเครื่องเทศ ไม่หวานมาก

ต้มมะระ น้ำซั้ยแจ๊ววว ซดชื่นใจดีมาก

และหมูเค็มทอด ซึ่งดูเหมือนแห้งๆ แต่เอาเข้าจริงอร่อยมาก

กบนั้นขายในร้านจานละ 50

แต่ถ้าใส่ถุงคือ 100

วันนั้นเลยจัดไปอีก 4

ไปวางประกบกับอาหารหรูในห้องอาหารของโรงแรมใหญ่

เผื่อเพื่อนฝูงไม่เชื่อคำโฆษณา

ปรากฏว่าผัดกบเราเข้าวินครับ

เพื่อนกินก็เหมือนเรากิน

คือกินไปปาดเหงื่อไป แต่ก็กินต่อ

ก็ของมันอร่อยจริงนี่ครับ